Het project HIDROVIA

Hallo beste blogvolgers,

Jullie vragen zich waarschijnlijk af wat ik (PJ) eigenlijk allemaal moet doen hier in het verre Buenos Aires. Kzalt dan maar ne keer vertellen é.

Eerst een beetje globale info over het project “Hidrovia”. Hidrovia is een samenwerking tussen Jan De Nul en Emepa (Argentijnse firma die boeien legt). Je kan het project een beetje vergelijken met het baggeren van de Schelde, maar dan op superschaal. Er loopt een rivier van Buenos Aires tot in Santa Fé, de Rio Paraña. Die is ongeveer 500km. Maar ook 200km van Buenos Aires naar de zee toe moet uitgebaggerd worden, dit om de toegang voor Panamax-schepen mogelijk te maken. Dus in totaal een goede 700km. Zoals iedere goede rivier slibt alles van zelf terug dicht. Dus moeten wij (Jan De Nul) ervoor zorgen dat er in de rivier een kanaal, met vastgelegde afmetingen, vrij blijft van zand. Er liggen hier voor de moment 3 hoppers (schepen die je in feite moet zien als grote stofzuigers en het zand opzuigen en ergens anders kunnen dumpen (waar het diep genoeg is natuurlijk)). De Rio Paraña is de belangrijkste exportroute voor het graan van gans Argentinië. Dit heeft echt een grote invloed op de economie hier. Dus nu en dan vragen ze ook om het kanaal nog dieper te maken en om nog grotere schepen erop te kunnen laten varen. Voorlopig moet alles 34 feet diep zijn (en een contract op 36 feet ligt klaar). Je ziet het al. Dit is een onderhoudswerk dat geen einde kent.



Nu over mijn job zelf. Ik ben uitvoerder (superintendent) van de Sanderus. Dat is de oudste hopper dat Jan De Nul liggen heeft (bouwjaar 1967). Maar dit wil niet zeggen dat dit het slechtste schip is. Het heeft zijn gebreken, maar het blijkt op dit project goed te renderen. Ze zijn het wel stilletjes aan aan het afbreken door onderdelen niet meer te vervangen ed. Vandaag is er hier een externe auditer (controleur voor veiligheid van controlefirma) aan boord en het ziet er ook niet te goed uit. Ik laat wel nog keer weten hoe dat afloopt (misschien moet het schip zelfs stil komen te liggen, maar zover gaan ze het wel niet laten komen in Aalst). Ik ben verantwoordelijk voor de uitvoering van de Sanderus. Dit wil zeggen dat het schip optimaal moet draaien en productie maken. Ik bepaal mee met de kapitein (nog altijd de baas van het schip) wanneer we waar gaan baggeren en hoeveel. Verder moet ik er ook voor zorgen dat er genoeg bemanning aan boord is en dat de wissels goed verlopen. De bemanning werkt 6 weken en heeft dan 6 weken congé. Dus er zijn heel wat wissels. Daarnaast moet ik ook controleren of de reeds gebaggerde delen goed gedaan zijn en wat er allemaal moet gebeuren bij de te baggeren delen. Aangezien de rivier 500 km lang is en de boot dus ver weg van Buenos Aires kan liggen, is het niet altijd mogelijk om aan boord te gaan van het schip in 1 dag. Meestal vertrek ik ‘s morgens en blijf ik dan de avond op hotel. De dag erna ga ik terug aan boord en dan de avond terug naar huis. Tis altijd wel 2 uur of meer rijden om nog maar aan de vlet (klein bootje dat je tot aan schip brengt en de peilingen doet) te geraken. Dan meestal nog 1 uur op de vlet om op de Sanderus te geraken. Dus er zit veel reizen aan voor mij en lang weg van huis. Maar het is een leuke en interessante job, want ik leer nog iedere dag bij, ook het constante regelen en weg en weer bellen vind ik best wel leuk.

Ziezo, dat weten jullie dan ook al weer …

Hasta luego!!! (Tot de volgende!!)

Argentijnse voetbal (River Plate - Boca Juniors): een ware beleving!

Zondag woonden we de match bij tussen River Plate en Boca Juniors, vroeger 2 van de beste teams in Argentinië en ook 2 ietwat ‘gevaarlijkere’ wijken van Buenos Aires. Er werd ons gezegd dat dit toch wel één van de matchen is dat je moet hebben bijgewoond als je in Buenos Aires bent. Aangezien we het spektakel aan de lijve wilden ondervinden, gingen we zondag met de collega’s mee. Er werd ons wel op voorhand gezegd dat het een risicomatch is en we goed moesten oppassen. Maar wij dachten bij onzelfs: “gohja, wij hebben ook kortrijk-Essevee Waregem overleefd”. Maar al gauw werd duidelijk dat het bij deze match net iets meer menens is. In de bus op weg naar het stadium kregen we een papiertje met alle zaken die we zeker of helemaal niet mochten doen: ‘You will be in the local section of the stadum. Please, don’t cheer for any other team except River plate- It’s a matter of life and death’. We arriveerden rond 12 uur in het stadium en onmiddellijk zagen we dat er inderdaad een immense grote haat heerst tussen de Bocafans en de Riverfans. Ze waren elkaar constant aan het uitdagen en slingerden allerlei scheldwoorden naar elkaars hoofd. Soms werd er soms met bommetjes naar elkaar gesmeten, maar die bereikten nooit de supporters zelf omdat er een tribune tussen zat. Vorig jaar hebben Riversupporters zelfs 2 Bocafans vermoord… Onverstaanbaar dat mensen zo hard kunnen opgaan in het fan zijn van een voetbalploeg!

80.000 mensen woonden deze match bij, dus om zeker te zijn van een plaatske zijn we vanaf het stadium open was naar binnen gegaan. Daar zaten we dan rond een uur of 12 op ons stoeltje voor een match die om 16 uur begint. Dit was toch afzien: het was niet-normaal warm (zo’n 30 graden) en niets anders te verkrijgen dan cola of nen Argentijnse vettige hamburgers. (Helemaal anders dan onze burgers hoor!). Dan heb ik toch wel een paar keer weggedroomd achter een koud glaske water hoor!

Een beetje voor 16 uur begon het spektakel: met kanonnen werden er slingers in de lucht gespoten, de supporters hadden zelf vuilzakken met versnipperde papiertjes mee die door het stadium rond dwarrelden, 80.000 mensen zongen samen het clublied, rode rook steeg op in het stadium, grote voetballen werden door het publiek doorgegeven… Voor ons een echt kippenvelmomentje… Eigenlijk iets dat met woorden niet te beschrijven valt. We hebben hier jammer genoeg geen filmpje van, omdat ons werd gezegd om enkel het noodzakelijke (wat geld en je pas) mee te nemen naar het stadium. PJ had wel zijn gsm mee omdat hij 24u/24u bereikbaar moet zijn en via deze weg hebben we dan enkele sfeerbeelden getrokken.

De match zelf was best wel spannend. In het eerste deel stond River voor met eentje – nul, er was dus veel ambiance. Na vijf minuten in de tweede helft scoorde Boca een tegengoal. Echt raar, want het was gewoon muisstil aan de Riverzijde, maar toch maakten de Bocafans lawaai voor gans het stadion (ze waren maar met 3000 ofzo). Rond zes uur was de match gedaan met 1-1. We wilden zo snel mogelijk uit de zon, maar dit was onmogelijk. Pas als alle supporters van Boca uit het stadium waren en op de bussen waren gezet, werden de Riversupporters losgelaten…

Als rode kreeftjes keerden we met z’n allen naar huis en zijn erna goed gaan uiteten. Een leuke ervaring, maar voor ons blijft het waarschijnlijk bij deze ene keer!

Uitstapje Uruguay

Vorige week maandag had ik afgesproken met een Belgisch koppel om iets te gaan drinken. Negen maanden geleden trokken ze naar Buenos Aires om hun tangopassie te tegemoet te komen. Ze krijgen hier les van de beste tangodansers ter wereld en dansen nu zelf ook op een heel goed niveau. Ze vroegen mij of ik geen zin had om woensdag een dagje mee te gaan naar Uruguay. Aangezien PJ drie dagen in Rosario zat en daar ook bleef slapen, heb ik niet getreuzeld en hier op ingegaan. En ik heb echt een hele leuke dag gehad! Ondanks het slechte weer (elke dag is het hier supermooi weer, alleen die woensdag regende het pijpenstelen en was het ijskoud!) hebben we heel wat afgelachen en amusante gesprekken gehad. Colonia (in Uruguay) zelf is een idyllisch dorpje: niet groot, vriendelijke mensen en overal van die gezellige pleintjes met palmboompjes op.


De volgende dagen hebben we nog vaak afgesproken met die 2 Belgen. Donderdag zijn we samen gaan wandelen in het park en hebben we ’s avonds iets gekookt (kwas nog steeds home alone). En vrijdagavond hebben zij ons uitgenodigd om mee te gaan naar een tangoshow. Een unieke (en kostelozeJ) kans! En het was echt de moeite waard! De wereldkampioen van 2007 van het tangodansen (Fernando, hun leerkracht en goede vriend) dansten zelfs mee! Na de voorstelling kwamen ze bij ons zitten, echt sympathieke mensen! Ze vroegen wanneer wij ons in het tangodansen gaan smijten, maar kdenk dat dit nog eventjes zal duren!

Onze eerste week

Hallo,

PJ heeft al flink zijn best gedaan om wat te schrijven, maar nu is het mijn beurt om een woordje te plaatsen! Goh, eigenlijk vanalles te vertellen… Waar ga ik beginnen?

Het appartementje? Het appartementje is echt wel de maks en ideaal gelegen. We wonen in een blok dicht bij de dijk (zo noem ik dat toch, het is zo’n esplanade waar je zo lekker kan flaneren en gezellig een koffietje of ’s avonds een cocktailke kunt drinken) in een zeer veilige buurt. Wat wel een beetje minder is aan de ligging is dat een grote supermarkt niet zo dichtbij is, maarja, dat is eigenlijk het minste. We hebben enkele kleine supermarktjes op onze blok, dus daarmee kunnen we ons behelpen. De grote inkopen zullen we doen in de gigantische Carrefour verder in ‘t stad. Het appartementje zelf is dik in orde: mooi bemeubeld, ruim, verzorgd, vriendelijke mensen… Er is zelfs een klein buitenzwembad, maar niemand gaat erin, het is misschien ook nog beetje te koud daarvoor. Tzal voor binnen een paar weken zijn. We moeten het appartementje alleen nog een beetje persoonlijker maken. De muurtjes zijn nog wat kaal en de schilderijtjes zijn niet zo fantastisch, daar maak ik de komende dagen mijn werk van! Eneuh, voor de mensen die de goesting hebben om eens af te komen: we hebben een kamer en badkamer over die volledig ter uwer beschikking wordt gesteld, dus u zijt meer dan welgekomen !!!

De collega’s? De sfeer op PJ zijn werk zit echt goed: Iedereen behandelt iedereen gelijk, je hebt zo totaal geen gevoel dat er een hiërarchie is. ’s Morgens ontbijten ze samen met iedereen en ook rond 12 uur is er een gezamenlijke middagpauze van een uurtje, en ik denk eigenlijk wel dat er daar wat afgelachen wordt! Allemaal venten onder elkaar met de bijpassende parlé J. Elke woensdag vindt er van 18 uur tot 19 uur een voetbalmatchke plaats: de Argentijnen tegen de Belgen. Deze woensdag is de match niet doorgegaan, omdat een andere voetbal belangrijker was: de plaatsing van Argentinië in het WK en jaja, they won! (niet echt een groot feest, moest je het je afvragen, we hadden het anders verwacht). De vrijdag gaan ze na het werk ook met z’n allen iets drinken… Dusja, aan teambuildingactiviteiten zeker geen gebrek! Niet enkel de mannen, maar ook de vrouwen zijn heel vriendelijk. De eerste dagen kreeg ik van elk van hen een telefoontje met de vraag of ze met iets konden helpen. Ik ben al met een paar van hen gaan lunchen en heb voor de komende weken al wat plannen gemaakt. Ik ben echt blij dat dit meevalt, want het was eigenlijk mijn grootste schrik dat ik volledig aan mijn lot ging worden overgelaten. Het tegendeel is waar: Alle Belgische en Nederlandse Denullers zijn net een mini-happy-family!

De stad? De eerste indruk was voor mij echt wel overweldigend, zoiets heb ik nog nooit eerder gezien… (zelfs niet te vergelijken met New York) Gebouwen, gebouwen, en nogmaals gebouwen… Het is net een land op zich eigenlijk. Gelukkig zitten wij niet pal in het stad, dus nog een beetje omgeven door wat groen en hoor je niet elke seconde getoeter op straat. En in zo’n grote stad hoort natuurlijk ook chaotisch verkeer, en hier hebben we inderdaad nog niets anders gezien. De drukste straat bestaat uit een zesvaks baan. Nu, met de verschillende vakken wordt niet echt rekening gehouden… Zoals een collega van PJ zei ‘je moet net rijden zoals vroeger in de boksauto’s’. Iedereen rijdt gewoon waar hij/zij een gaatje vindt, met de snelheid wordt niet echt rekening gehouden en de verkeerslichten die worden gerespecteerd als de goesting er is. Voor mij zal het dus alleszins een tijdje duren vooraleer ik alleen met de auto de baan op durf. Gelukkig zijn de taxi’s niet te duur en rijden die wel behoorlijk veilig!

De mensen? De Argentijnen zijn echt vriendelijke mensen. Al verschillende malen hebben mensen ons willen aanspreken (op restaurant, in de taxi, in de winkel, in het appartementje…) en zo graag zouden we er eens een klapke willen mee doen, maar zodra wij ons mond open doen en in het engels beginnen te praten, klappen de mensen toe. Ik heb slechts nog maar één man (een taxichauffeur die hier vroeger een bakkerijtje had met typische Belgische chocolade) die engels kon tegen het lijf gelopen, alle andere spreken geen woord engels en wij tot nu toe geen woord spaans, dus daar stopt het dan ook… Ik verlang echt tot we wat spaans kunnen en een babbelke kunnen slaan met de mensen. En daar komt dan ook verandering in: volgende week vrijdag beginnen onze eerste lessen Spaans. Voortaan zullen we elke maandag en vrijdag op PJ zijn werk privéles krijgen van een Argentijnse madame, benieuwd hoe snel we het taaltje gaan leren…

De natuur? Van de natuur hebben we eigenlijk nog niet te veel gezien, ja, we zitten dan ook midden in een metropool. Voor idyllische plekjes moeten we meer buiten de stad trekken, zal dus voor eens in het weekend zijn. Achter onze blok ligt wel een schoon parkske (zo een beke gelink het stadspark in leuven: overal jongeren te bespeuren, maar dan wel 30 keer groter…) en achter het park ligt opnieuw zo’n dijkske waar allemaal kraampjes zijn met lokaal eten, en de zondag ook marktjes. Op die dijk heb je een toegang tot een natuurpark, dus dat is ook een uitstap op de agenda voor de komende weken!

Het weer? De eerste dagen hadden we echt mooi weer (de mensen van hier vonden het zelf heel warm). Gisteren en eergisteren was het iets minder. Bewolkt en ook een voormiddag motregen gehad. Vandaag gaat het opnieuw in de goede richting: het zonnetje schijnt, maar de warmte wordt door een fris windje wel draaglijk. Ik (en PJ ook) heb echt al veel de goesting gehad om gewoon met een topke en een sjort door de straten te lopen (vooral de eerste dagen), maar volgens mij gaan ze hier dan echt wel raar opkijken. De mensen lopen hier echt nog rond in hun winterkleren: jassen, dikke truien, de meisjes met winterbotten… Dusja, we proberen een middenweg te zoeken hé: niet te zomers, maar ons nu ook weer niet gaan induffelen alsof het hier nog winter is.

Ziezo,
Het eerste weekend staat bijna voor de deur (Voor ons begint het weekend vanaf nu maar zaterdagmiddag) en khoop dat we allerlei leuke dingen gaan beleven en ontdekken in het avontuurlijke Buenos Aires. We houden jullie op de hoogte!

Goed aangekomen!!!

Hallo,

we zijn dus goed aangekomen in Buenos Aires. Eerste vlucht naar Rome verliep supervlot (30min voor op schema), maar dan in Rome aangekomen, hadden we 1u vertraging op luchthaven en duurde het nog keer 1u voor die effectief opsteeg. Maar uiteindelijk verliep de vlucht meer dan behoorlijk. Wel nie makkelijk om te slapen.

Aangekomen in Buenos Aires merkten we meteen dat dit een super grote stad is. Nergens mee te vergelijken in feite (of alleszins niet dat ik weet). Na een goede ontvangst op de luchthaven vertrokken we met een collega mee direct naar kantoor. Daar hebben we samen een rondleiding gekregen en iedereen werd ons beetje voorgesteld. Bij de Belgen of Hollanders verliep dat vlot, maar van zodra er een Argentijn werd getoond en die een ganse rij naar ons hoofd slingerde, beseften we meteen dat we hier vlug Spaans gaan moeten leren, want er kunnen maar bijzonder weinig Argentijnen Engels. Geen paniek want we gaan samen 2 keer per week 1u30 Spaanse les krijgen op kantoor.

Na die rondleiding vertrokken we naar ons appartementje en dat ziet er fantastisch uit. Foto's volgen nog, maar we hebben het er erg naar onze zin. We zitten in veiligste en sjiekere wijk midden in stad van BsAs. Er zit zelfs constant security aan onze deur van het appartement. Veel uitleg over appartementje volgt wel nog samen met de foto's.

Na ff op te frissen mocht ik rond 15u vertrekken naar kantoor tot rond 17u. Twas hier meteen een feestdag en dus maar tot dan moeten werken, anders is het van 7u tot 19u. Het was dus allemaal begonnen.

Tot op vandaag is het ons in feite beetje behelpen met alles en nog wat. We hebben nog steeds geen gsm's die werken of ontvangst hebben en dus nog geen nummer. We hebben nog geen auto en hadden gn internet. Dat laatste is sinds deze morgen in orde gekomen. Al de rest volgt nog zeggen ze. Maar heb al gemerkt dat de Argentijnen graag alles op hun gemak doen. klein voorbeeldje; gisteren naar supermarkt geweest (dat noemt hier zelfs Carrefour) en daar kon je makkelijk uur tot 2u aanschuiven met je karretje om te moeten betalen. gelukkig was er geen tot weinig volk bij ons, maar toch merkte je al dat alles heel erg langzaam gebeurd en we zaten toch een goed 1u30 binnen om kleine boodschappen te doen.

Zo dit was een kleine update van hoe de eerste dagen hier verlopen zijn. Nu we internet hebben zal er hoogstwaarschijnlijk wel meer op de blog verschijnen en wat meer uitgebreider.

Groeten vanuit het (zonnige en eig wel al warme) Buenos Aires
PJ en Annelies

Bijna klaar voor het vertrek

Hello,

zoals jullie wellicht al wel weten is de eerste bestemming Buenos Aires in Argentinië geworden. De vlucht is gepland om 18u15 zondagavond. Het wordt een lange reis, want de vlucht duurt maar liefst 16u. Maar we zijn klaar om onze eerste jetlag te mee te maken en ons avontuur te starten.

Via deze blog kan je onze avonturen van aan de andere kant van de wereld toch van iets dichterbij volgen. Regelmatig zal hier wel een update komen en enkele fotootjes om verhalen te kunnen staven.

Zo dit was het eerste bericht, nu nog wat blokken, want kmoet eerst nog examen maken.

Groeten vanuit (voor even nog) Deerlijk en Beverly-Leie