Woensdag, dag van vertrek, verliep alles heel vlot: ik moest niet te lang wachten in de luchthaven van BsAs, mijn vlucht had geen vertraging, en Herlinde stond me op te wachten aan de luchthaven van Sao Paulo … Dus zeker geen klachten over de heenreis! De eerste dagen zijn we in Sao Paulo gebleven. Herlinde heeft haar school getoond, naar marktjes en winkeltjes geweest … Ik moet eerlijk zeggen dat de stad op zich mij totaal niet bevalt. Het is er heel druk, grijs, weinig groen, lelijke gebouwen, niet echt een kern/centrum… En ook het weer speelt daar gegarandeerd een rol in: van dag één hadden we niets anders dan regen, regen, regen ! Gelukkig hadden we geen last van het weer, want op een uurtje rijden van Sao Paulo verlieten mensen hun huizen omdat ze worden weggespoeld door de modderstromen. Wat ik het leukste vond aan Sao Paulo was de carnavalsfeer, de samba. De vrijdagavond zijn we na een etentje naar een sambaclub geweest. De zaterdag zijn we naar een sambaschool geweest. Dit is eigenlijk een grote zaal waarin de verschillende carnavalclubs hun dans/stoet oefenen en iedereen mag dan komen kijken en meedansen. Het is ook met live percussie en live zangers, heel mooi om dat te zien! Wat er mij ook zo vrolijk maakte, zijn de Brazilianen. Helemaal anders dan de Argentijnen! Die mensen babbelen daar tegen iedereen, proberen je constant te helpen, zijn altijd zo vrolijk. Als je bijvoorbeeld daar alleen aan een bar gaat zitten, zit je er minder dan vijf minuten alleen. Hier in BsAs daarentegen zou je jouw avond ook alleen mogen beëindigen! Dat vind ik wel jammer dat de mensen hier niet zo zijn …
De zondagavond namen we een bus richting het strand. Rond 11 uur hadden we de bus, om 4 uur ‘s morgens kwamen we aan in het verlaten centrum van Paraty en pas rond 5uur30 de bus naar het strand. Dat was wel een beetje een akelig momentje. Heel veel rare mensen liepen daar rond op straat, maar gelukkig hadden we twee venten bij ons om ons te beschermen! We kwamen net op tijd aan op het strand om te genieten van de prachtige zonsopgang. Aangezien we zo’n prachtig strand voor ons hadden, besloten we die nacht/morgen niet meer te slapen.
In ons pousada (= kamer, hotelletje) vlug een ontbijtje naar binnen geworpen en ons klaargemaakt om naar het strand te gaan. Mmmmmmm, dat was een heerlijke dag! Veel gezwommen, goed gesmeerd (Ik was de enige die niet was verbrand !!!!), lekkere vis gegeten, een goede caipirina gedronken met de voetjes in de zee … Het goede leven zoals ze zeggen! De volgende dag zijn we naar het dorpje Paraty geweest. Echt een heel idyllisch dorpje! Het was ook beter om het warmste moment van de dag aan het strand over te slaan, want de meeste hadden al genoeg zon van de dag ervoor. ’s Avonds hebben we ons wel met een bootje laten varen naar ‘piscina natura’. Geen strand, maar allemaal rotsen verscholen in de jungle. We besloten om door de jungle terug te keren naar ons strandje, wel een aparte ervaring hoorJ! We hadden pas woensdagavond een bus naar Sao Paulo, dus konden we woensdag voor de laatste maal onze batterij opladen met zonne-energie. Jammer genoeg komt aan alles een eind …
In tegenstelling tot mijn heenreis, was mijn terugreis echt vreselijk! Ik wist niet precies welke bus ik in Sao Paulo moest nemen om op de luchthaven te geraken, dus na te lang te zoeken heb ik uiteindelijk maar een dure taxi genomen! Eenmaal volledig ingecheckt en op het vliegtuig begon het te stortregenen en te onweren. We moesten allemaal weer van het vliegtuig, het steeg niet op in zo’n weer (moesten we vijf minuten eerder zijn opgestegen, was er dus geen probleem !!!!) Daar zat ik dan zonder centjes, want ik had mijn laatste munten opgedaan aan zo’n onnozel broodje en nergens kon je betalen met visa :( Na twee uurtjes stegen we uiteindelijk op, maar ik had mijn aansluiting gemist in Montevideo! Gelukkig waren we net op tijd om de laatste vlucht te halen naar BsAs, anders was het een nachtje vliegveld geworden! En daar stond Pieterjan mij op te wachten en kon ik heel mijn beklag doen tegen hem, hihi! Terug in het appartementje was ik zo blij dat ik weer in mijn eigen bedje kon slapen, maar ik was aan het doodgaan van de honger dus zijn we snel nog iets gaan eten. MAARRRRRRRRR, we doen de deur dicht en wat merken we: onze sleutels liggen nog binnen … Wij proberen van buiten op het terras te klimmen, maar dat mocht niet van de security. Een slotenmaker gebeld, maar die kon het slot niet openen zonder het slot helemaal te breken. Hebben we dan maar rond gebeld naar collega’s en gevraagd of we daar en nachtje mochten slapen. Wat een vreselijke avond/nacht! En ik kan van mezelf zeggen dat ik echt zo lastig liep: drie nachten vier uurkes geslapen, een vreselijke vlucht, nog steeds in dezelfde reiskleren, gefrustreerd van de honger … De vrijdag hebben we via een ladder naar binnen kunnen klimmen en waren we zo blij dat we geen kosten hebben moeten doen aan een nieuw slot! MAAR, die pipo heeft dus eigenlijk wel ons slot geforceerd, we konden het niet meer sluiten! Jongjong, wij dus 15 keer gebeld naar die maatschappij, maar die wisten dat ze in de fout waren en smeten dus telkens toe. Pieterjan heeft een uurtje vroeger mogen stoppen en is een zelfde slot gaan kopen en jaja, onze handige Harry heeft het probleem kunnen oplossen! Ik was blij dat het vrijdagavond was en al die miserie achter de rug was :)
PS: Er staan ook nieuwe foto’s op de site (gewoon even hiernaast op de foto klikken of op http://picasaweb.google.com/pieterjan.deleersnyder/BuenosAires )
