Staken = nationale sport

Zoals waarschijnlijk eerder al eens vermeld in de blog, is staken hier een echte nationale sport. Er bestaat hier zoiets als een recht op staken. Als iemand wil staken, dan moeten ze dat toelaten. Dus ook de barricades of blokkades dat ze willen uitvoeren. Dit brengt dan echt ongelooflijke chaos mee in gans de stad. En dit bijvoorbeeld omdat enkele mensen van een bedrijfje niet tevreden zijn over hun middageten. Er bestaan ongelooflijk veel redenen waarom ze hier staken, bijgevolg als een staking aan de hand is dat er niemand weet waarom ze precies staken. Het is moeilijk uit te leggen hoeveel verkeerschaos het blokkeren van 1 straat teweegbrengt. Maar de betogers weten natuurlijk wel welke straat ze moeten blokkeren om echt gans de stad op zijn kop te zetten. Ik denk altijd ‘haha niet met mij, ik weet wel een binnenweg’. Maar dan loopt het 100m goed en dan sta ik in een nog langere file. Doordat er dan file is, gelden de verkeerslichten niet meer. Het is dan iedereen voor zich. Als je een gaatje ziet dan kruip je ertussen en hoop je dat de vrachtwagen die nog dwars voor je staat op een of ander moment wel zal weggaan, zodanig dat je opnieuw een rijstrook meer de straat overgestoken hebt. Hoffelijkheid in de file bestaat hier niet. In het begin liet ik nog iemand voor, maar nu doe ik dat ook niet meer. Als je iemand voor laat, dan zit zijn achterligger zo dicht tegen de bumper van de vorige dat je er zelf niet meer tussenpast. En zo verder tot er plots een onoplettende chauffeur is die 10cm te veel plaatslaat en je er zelf kunt in wringen. Je leert hier behoorlijk vlug de afmetingen van je auto kennen :) .
In België of een ander georganiseerd land zouden er dan op de belangrijkste kruispunten een paar agenten staan om de boel toch enigszins te controleren. Hier staan er ook, maar ze staan langs de kant de miserie van de automobilisten te observeren. Als ze al een poging doen, dan luistert eigenlijk toch niemand naar hen. Je kan je dit eigenlijk echt niet inbeelden zolang je het niet met eigen ogen hebt gezien … Ongelooflijk!
De laatste staking die ik hier meemaakte was op weg naar Rosario (drie uur rijden van Buenos Aires via de autostrade). Je moet je voorstellen dat de werknemers van een bedrijf dat langs de autostrade ligt (neem de E17), niet tevreden zijn over een of andere regel in het bedrijf en beslissen om te staken. Ze vinden er niets beters op dan in beide richtingen van de autostrade hun auto’s dwars over de weg te parkeren en er een picknick te houden. De politie staat erbij en kijkt ernaar. Kunnen jullie dit inbeelden?????? Gevolg voor mij: een gigantische file dat ik dacht op tijd te vermijden door de vorige afslag af te rijden en de volgende weer op te komen. Maar ik was blijkbaar niet de enige die zo dacht. Het dorpje waar zware vrachtwagens en alle andere verkeer door moest, was duidelijk niet voorzien voor zoveel en vooral zo’n zware voertuigen.
Annelies is vandaag naar de Spaanse les geweest en hoorde van haar leerkracht dat ze ook aan het staken zijn aan de universiteit. (Zoals gewoonlijk: niemand weet precies waarom. De ene zegt omdat de voorzieningen van de unief veel te oud zijn, de andere zegt omdat de school te weinig subsidies krijgt van de overheid …) Eerst hadden ze banken op de trappen gezet naar de klaslokalen, maar dat had weinig effect. Nu hebben ze niets beter gevonden om hun schoolbanken te midden van de straat te gaan zetten zodat de auto’s niet meer doorkunnen. Omdat dit nu al langer dan een week aan de gang is en ze geen les meer had gehad, was het vandaag zelfs de bedoeling om buiten op die banken te midden van de weg les te krijgen. Hah, dat zou in België eerder een reclamestunt zijn, maar hier is het dus pure realiteit!
Dus als ik hier de baan opmoet is het steeds spannend afwachten of er weer een of andere werknemersploeg het in hun kopke heeft gekregen te gaan staken!

Ongewone beroepen

Ik kom dagelijks creaties tegen die mij voordien onbekend waren. Ik heb het over mensen die beroepen uitvoeren die op andere plekken ter wereld absoluut niet vanszelfsprekend zijn. Toch worden die na verloop van tijd een vanzelfsprekendheid voor ons. Daarom nu voordat we ze helemaal evident gaan vinden en ze niet meer als abnormaal gaan aanschouwen eventjes de opsomming:

• Het vlaggemannetje: Als er in België werken zijn op de autostrade staat er een pop met een vlag om aan te kondigen dat je moet vertragen. Hier vervangen ze die pop door een levend persoon. Dag in dag uit staat er dus een meneer om het verkeer attent te maken dat er enkele meters verderop werken aan de gang zijn …
• De levende slagboom: In België spreken we van slagbomen, hier kennen ze dit amper. Als er een trein passeert begint een ventje hevig met een vlaggetje te zwaaien dat betekent dat je moet stoppen. Of indien er wel een slagboom is wordt die manueel naar beneden en boven gehaald.
• De paseo perros: Hij of zij haalt ‘s ochtends vroeg honden op bij hun baasjes, om deze enkele uren uit te laten en dan weer af te leveren nadat hij er een stevige wandeling mee heeft gemaakt. Het wettelijk toegestane aantal honden per uitlater is acht, maar ik heb er ook al met veel meer zien lopen. Je moet je dus een vrouw of man voorstellen waar een grote riem aan vastgemaakt is met daaraan de kleinere riemen van de honden zelf. Ik denk eigenlijk niet dat ik zo’n 8 honden de baas kan. Maar het rare is dat die honden altijd zo rustig blijven. Alleen als ze aan een paal worden vastgemaakt (dus wanneer de paseo perros een hond terug naar zijn baasje moet brengen en naar binnen moet gaan) zijn die beestjes geen seconde stil!
• De portero, oftwel de bewaker van een of ander gebouw. De appartementencomplexen waar de stad vol mee staat hebben allen zo een bewaker, of in ons geval meerdere, op de benedenverdieping zitten die in de gaten houdt wie er binnenkomen en uitgaan. Veel voldoening krijg je volgens mij niet uit dit beroep. Deze mensen zitten meestal eenzaam met hun krant voor hun neus die ze zo’n 5 keer van kop tot teen doorbladeren en indien er gebeld wordt is het hun taak de deur te openen en vriendelijk een goeiedag te zeggen. Meer hoort er bij deze job niet bij kijken …
• Meer interactie en levendigheid zien we aan de verkeerslichten. Terwijl je als automobilist bij het stoplicht staat komt er vaak een jongen of meisje uit de dichtstbijzijnde sloppenwijk je voorruit schoonmaken. Voor je het beseft staat hun trekker op je vooruit. Vanaf het moment dat de ruitenwasser aan zijn taak begint, word er verwacht een kleine bijdrage te leveren. Daarnaast heb je ook mensen die een kort showtje verzorgen door jongleurs, danseres, muzikanten of een andere vorm van entertaining.
• De ‘voddenman’, zo noemen wij die althans :). In het begin was die ons geheel onbekend en zijn functie ons echt onduidelijk, wat bijna serieus in ons nadeel had gespeeld. Als je je centrum wilt parkeren op een onbetaalde parking, komt er een man op je af met een vod. Die wijst dan aan waar je je kan parkeren. Het is de bedoeling dat je dan aan die man een klein bedrag geeft ‘omdat hij op je wagen gaat letten’. Indien je dit niet doet, kan dit wel eens fataal worden voor je auto: banden plat, iets gepakt van de auto, baksteen op de auto en zo verder. Dus als ik het goed begrijp kan ik morgen ook gewoon een straat gaan opeisen, er met een vod gaan staan en als ze mij niet betalen een auto kapot maken zonder dat dit een staartje krijgt? Het zijn dus als het ware levende parkeermeters en in plaats van een boete om niet te betalen, krijg je materiele schade.
• In het weekend vind je op het plein van Recoletta waarzeggers in alle maten, geuren en kleuren. Ergens in een hoekje staat dan een plastieken tafel met enkele stoelen rond geplaceerd om daar je ganse toekomst te horen te krijgen. Je denkt nu waarschijnlijk ‘Komaan, wie doet dat nu?’ Maar geloof mij: altijd, maar dan ook altijd als ik er passeerde waren de meerderheid van deze tafeltjes bezet!
• In elk tankstation vind je hier ook pompbediendes. Self service is hier een raar fenomeen! Voor de mensen hier is het helemaal onverstaanbaar dat we liever niet in een rij staan met 5 wachtende auto’s en ons zelf willen bedienen ‘Heu, wat doen die nu? Waarom maken die hun handen vuil?’ Tjah, als het sneller kan …
• Over de cartoneros hebben we het al eerder gehad : Dit zijn mensen die zodra de zon begint te zakken al het papier en karton gaat onderscheiden van het vuil op de straten. Je ziet ze dan een enorme hoeveelheid karton, denk aan ongeveer 2 kubieke meter, in een piepklein karretje langs de drukke straatkant voorttrekken. Je vindt ze over het ganse centrum, in elke straat. Het is dan gewoon de taak van de stad om het overige vuil op te ruimen. Hier zekere geen makkelijke taak, want nadat de cartoneros in de vuilbakken hebben gezocht, ligt het vuil over de ganse straat verspreid.
• De stad heeft een flink aantal parken en in de weekends is het daar eigenlijk altijd feest. Ingrediënt nummer één zijn de marktjes waar je allerlei dingen kan kopen. Gaande van armbandjes, tot lokale dranken, van ondergoed tot goocheldozen. Het tweede ingrediënt zijn de straatartiesten. Deze kunnen muziek maken, toneeltjes spelen, standbeelden nadoen, stand-up comedians opvoeren, latinolessen geven, dansacts uitvoeren … Aan entertainment geen gebrek!
• Als het ergens niet aan ontbreekt in deze stad, zijn het wel taxistas. De stad is 24 uur per dag zwart-geel gekleurd van de taxi’s. Hoe ik die het best kan beschrijven? Hmmm, ik vind ze eigenlijk opgefokte chauffeurs! Eentje die zijn auto er nog probeert tussen te duwen daar waar het eigenlijk niet kan, anderen die nooit voorrang verlenen, ze beginnen te toeteren zodra zijn voorganger bij groen licht niet binnen één seconde optrekt… Maar is het niet een beetje verstaanbaar als je zo reageert als je 7/7 tegen een hongersloontje in zo’n verkeerschaos moet wringen?

Ziezo, het lijstje is af,of toch niet …! Maar toch grappig dat we allemaal op eenzelfde planeet leven en zo kunnen verschillen hé van elkaar? Ik vraag mij soms af hoe Argentijnen zouden reageren als zij in ons land zouden komen … Ohja, grappig voorval (het gaat wel niet over een beroep, maar een Belgische gewoonte): toen ik in Zaventem aankwam, waren de Argentijnen voor mij helemaal van de kaart! Hoe onnozel zijn wij dat we een horizontale roltrap hebben die ons naar een plaats brengt, dat we gewoon te lui zijn om te wandelen? ‘Que loco? Que pasa? Por Que?’ Die Argentijnen hebben er toch wel een paar minuten gestaan voor ze er over waren en er uiteindelijk toch graag gebruik van maakten :)

Sudestada en Santa rosa

De laatste dagen kampten we hier met heel slecht weer, ze spraken hier over een ‘storm’. Ik stel mij iets veel spectaculairder voor bij een echte storm! Voor ons is het eerdere een zeer kille herfstdag in België :) Er is momenteel namelijk een samenloop van twee rare weersomstandigheden: de Sudestada en de Santa Rosa. De Sudestada is het fenomeen dat ontstaat doordat het water van de Rio de la Plata stroomopwaarts wordt gestuwd wanneer er een harde wind vanuit het zuidoosten staat. Deze wind gecombineerd met het feit dat de Rio de la Plata de rivier met de breedste monding ter wereld is, zorgt ervoor dat lagergelegen gebieden onder water lopen. Dit fenomeen heeft ongeveer om de twee maand plaats. Ook de site hier in Buenos Aires (Escobar - YPF) heeft er de gevolgen van gehad: deze moest deze week geëvacueerd worden omdat alles onder water was gelopen. Niet te geloven, opeens stond alles tot aan heuphoogte. We kregen enkele foto’s doorgestuurd van een collega die er ter plaatse was. Daarnaast raast ook de Santa Rosa door Buenos Aires. Dit is een storm die slechts eenmaal per jaar plaatsvindt, begint rond eind augustus en duurt zo’n enkele dagen. Dit gaat gepaard met hele heftige regen (van woensdagmorgen tot vrijdagavond heet het non-stop geregend. Hier betekent dit: heel wat straten onder water, miserie in het openbaar vervoer, mensen zonder elektriciteit … ) en immense windstoten. Het was hier dus echt niet zo gezellig. Annelies heeft twee schoenen kapot gelopen doordat ze zo vaak door de ondergelopen straten moest. We kregen het appartementje nooit opgewarmd omdat men hier in Buenos Aires enkel beschikt over enkel glas en daarbij sluit er hier geen enkel raam, wat dus opwarmen zo goed als onmogelijk maakt. Maar eenmaal deze storm (Santa Rosa) door het land gepasseerd is, zegt men dat de lente in Argentinië begint! En raar maar waar: zaterdag was er nog zoveel wind en regen en tegen 16 uur was het helemaal uitgeklaard en lekker warm. Voor zondag en de rest van de week voorspellen ze zo’n 22 graden en geen wolkje aan de lucht! De echte lente dus!!