Yes!!!

Lieve blogvolgers,

deze keer grote post voor jullie allen :)

Einde 2012 - Begin 2013

De eindejaarsdagen van 2012 beloofden leuk te worden, want Ronny en Kathleen kwamen opnieuw onze richting uit! En aangezien dat de kerstsfeer dezer dagen (warmste dagen van het jaar zonder enige sfeer van open haarden, kerstfilms of cadeautjesjacht) ver te zoeken is, werd dit gemis toch wat gecompenseerd met enkele familieleden dichtbij! Het werd onze warmste Kerst ooit (op 24 december was het om 00 uur nog 32 graden!!!) en onze origineelste oudejaarsavond qua bestemming: we vierden het nieuwe jaar aan de wereldberoemde gletsjers van El Calafate!

Het was een lange weg voor Ronny en Kathleen (hun route zag er namelijk als volgt uit: Brussel-Londen-New York-Sao Paulo- Buenos Aires), maar eenmaal in Buenos Aires was hun lange tocht toch wel de moeite waard: even ontsnappen aan de dagelijkse sleur in het koude België - tijd voor vakantie en heerlijk genieten van de zon! Op hun tweede dag in Argentinië was het al kerstavond.

Een half jaar voordien had ik een overnachting voor kerstavond geboekt op de estancia “la porteña” in San Antonio de Areco , zo’n 150 km buiten BsAs! Ik was er zo snel bij omdat ik dacht dat dit zeer snel volgeboekt zou zijn, maar wat bleek: we waren de enige gasten samen met de eigenaars van de estancia! Bij deze is de stelling duidelijk dat Argentijnen echte familiewezens zijn, en dat zeker op dagen als Kerstavond! Geen probleem, zo werden we meer in de watten gelegd en was er meer eten voor ons :) (en aan dat laatste ZEKER geen gebrek!)

Onze kerstavond werd ingeluid met een bel op de estancia dat aangeeft dat iedereen verwacht wordt aan het avondmaal! De tafel werd deze keer niet buiten gedekt, maar binnen in een schuur, want buiten waren er te veel muggen, dikke padden en andere insecten die je liever niet op je bord had. Er stonden allerlei koude typisch Argentijnse gerechten op 2 grote tafels waar we konden naar hartenlust van smullen. Om 24 u werden we uitgenodigd om rond de kerstboom te zitten, de cadeautjes te openen, een fles champagne te drinken en te dansen. Leuk om eens te zien wat de Argentijnse traditie is op kerstavond!

De volgende dag kwamen de mensen rustig aan uit alle hoeken te voorschijn en uiteindelijk konden we rond 11 uur aan de ontbijttafel (wat eigenlijk voorzien was rond 9 uur). Geen stress, in Argentinië gebeurt alles gewoon zeer ‘tranquilo’. En wat doet een Argentijnse gaucho zoal op kerstdag? Een beetje zwemmen, wat gaan paardrijden en met z’n allen smullen van de heerlijke asado! Rond 16 uur keerden we meer dan voldaan terug naar Buenos Aires verlangend naar een heerlijke airco!

28 december trokken we er weer op uit, deze keer het Zuidelijk deel van Argentinië namelijk Patagonië! We vlogen op El calafate waar we centraal gesetteld waren om de gletsjers te bezichtigen en ook een kijkje te nemen naar Fitz Roy! Ondanks het feit dat het hier zomer is, konden we wel een winterjas gebruiken. El calafate ligt namelijk maar op slechts 500km van het zuidelijkste punt in de wereld: Ushuaia! En een ijzige zuiderse bries was dus aanwezig! Wat brengt die zuidelijke ligging ook met zich mee? Helemaal gek: de zon ging er pas onder om 23 uur en kwam alweer tevoorschijn rond een uur of 4!! De volgende dag zagen we eindelijk de befaamde gletsjer van Argentinië: de Perito Moreno! En ooooh, hij mag er wezen! FAN-TAS-TISCH! De bus bracht ons dan naar een punt waar we via afdalende trappen en platforms zowel de noord- als de zuidkant van de gletsjer konden bezichtigen.

Enorm hoge ijsmuren tot 60 meter hoog. Allemaal pieken, mooi ijsblauw kleur en een voortdurend krakend geluid (roar of gebrul zoals ze dat noemen). Het was altijd spannend afwachten of we een groot ijsschots zouden zien vallen, bang om je om te keren om dan net een stuk vallend ijs te missen. De gletsjer schuift elke dag 2 meter verder naar beneden (de enige in de wereld die nog groeit), maar breekt ook evenveel af per dag. Maar de gletsjer vanop afstand zien was nog niet voldoende voor ons, nee, we zouden kost wat kost ook eens op de gletsjer gewandeld hebben! Met een boot werden we aan de andere kant van het meer gebracht, waar we eerst een half uurtje moesten wandelen door een merkwaardig bos ( een soort van Lord of the Rings – bos omdat het bos bezaaid was met gigantische dode bomen) en aan de voet van de gletsjer werden stijgijzers aan onze voeten vastgemaakt!

De wandeling kan ik niet beschrijven, het gaf gewoon een bijzonder gevoel om onder je helderblauw water te zien lopen en hier gewoon te kunnen overlopen door de massa ijs. De zondag was een lazy day, wat ook hoort op een echte vakantie! We speelden een paar uren spelletjes, gingen picknicken en pikten in de namiddag het gletsjermuseum waar we de namiddag afsloten in de ijsbar onder het museum! In deze bar is het doorgaans -10 graden en bestaat alles, maar dan ook echt alles uit ijs. Er is een funky muziekje en je mag drinken wat je kan! Jaja, grappige momenten hebben we daar beleefd!

De volgende dag, 31 december, hadden we een taxi geregeld die ons naar El Chalten zou brengen waar we de Fitz Roy zouden gaan bezichtigen. Om 7 uur vertrokken we voor een autorit van 3 uur. We reden door een enorm wijds en prachtig landschap. Zo ver je kon kijken zag je rondom een weidse en licht glooiende vlakte met in de verte de bergen, langs de ene kant groene en aan de ander kant hogere bergen met besneeuwde bergtoppen. Onderweg zagen we nandos en guanacos de weg kruisen, ook jammer genoeg enkelen die aan prikkeldraad waren blijven sneuvelen. Voor de mensen die ooit naar El Chalten gaan: wij deden de klassieke route, maar in omgekeerde volgorde. Daar waar de meeste mensen beginnen in El Chalten, reden wij door naar de eindbestemming: El Pilar. Waarom? Ten eerste start je bijna alleen aan de wandeling. Ten tweede is het een veel mindere steile beklimming. Waar de klassieke tour de eerste 2 uur serieus moet klimmen, was dit bij ons in veel mindere mate omdat Pilar toch al op een behoorlijke hoogte ligt. En geloof me: zelfs goed uitgeruste klimmers waren serieus aan het puffen tijdens deze beklimming! Ik zou echt niet goed gezind geweest zijn als mijn eerste uren van de dag er zo hadden uitgezien :) Het was echt zot !! Dus, wij begonnen in Pilar onze trekking van 22 kilometer. Het eerste deel van de tocht, zo’n 11 km, verliep langs de rio blanca door een schitterend bos. Ondertussen zagen we de Fitz Roy aan onze zijkant naderbij komen.

Het was opnieuw adembenemend, maar het weer speelde hier ook wel parten in. Men zei dat je van geluk mocht spreken als je de top van de Fitz Roy uit de wolken kon zien. Bij ons was het een strakke blauwe hemel met af en toe een eenzaam schapenwolkje. En dat maakte de beleving wel helemaal af. Aangekomen op het hoogste punt, met een spectaculair zicht op de Fitz Roy, aten we onze lunch en begonnen we aan de terugweg. Niet veel getreuzeld, want we moesten op tijd terug zijn voor ons diner van oudejaarsavond :)

 Rond 16 uur 30, 6 uur later, kwamen we aan bij de taxi en dachten ondertussen aan onze familie en vrienden in België die nu al oudejaarsavond goed aan het vieren waren. Net zoals op kerstavond was er helemaal geen oudejaarsgevoel, maar dat nam niet weg dat we ook een oudejaarsavond gepland hadden met alles erop en eraan! We gingen naar het restaurant el Cucharon waar we een 4gangenmenu aten. Om 24 uur sprongen we allemaal recht om elkaar te kussen, wat wel bijzonder was want deze mensen hadden we natuurlijk nog nooit gezien! Op allerlei plaatsen in de stad werd vuurwerk afgeschoten (gelukkig was het om 24 uur al donker)! Een oudejaarsavond om nooit te vergeten: nog nooit zaten we zo vroeg onder de lakens op 1 januari en zaten we zo fris om 8 uur ‘s morgens aan het ontbijt :) De laatste dag namen we een soort truck om de heuvels rond El calafate te gaan verkennen en er enkele condors te spotten. Opnieuw mooie vergezichten op onze laatste dag in Patagonië!

Indien ik deze reis opnieuw zou plannen, zou ik zeggen dat 2 volle dagen in El Calafate voldoende is (om de omgeving te verkennen en om naar de gletsjers te gaan). Onderschat zeker de schoonheid niet van El Chalten. Hier kan je heel wat wandelingen doen, al dan niet begeleid en zijn ook wat minder toeristen. Hier 2 nachten of meer overnachten is dus zeker aan te raden!

Ziezo, zoals je kan lezen hebben we 2012 in schoonheid afgesloten en hebben 2013 vol met energie begonnen!

Als toerist in Buenos Aires : Een verwittigd man is er twee waard!

Vanaf het moment dat je aankomt in Buenos Aires moet je op je hoede zijn, maar dat zal wellicht in elke grootstad zo zijn. Voor heel wat mensen zijn toeristen een bron van inkomsten, al dan niet op een eerlijk bekomen manier. National Geographic maakte een reportage van de risico's waar je als toerist mee kan geconfronteerd worden in Buenos Aires. Alle oplichterijen over taxichauffeurs in de reportage heb ikzelf ook al aan levende lijve ondervonden. Ook een pickpocketter heeft, ondanks mijn soms overdreven alertheid, al mijn gsm kunnen stelen… Maar geloof me, al doende leert men! :) Het is ook interessant hoe de filmploeg op zoek gaat naar de bron van al het valse geld in BA, om “the artist” te zien achter dit gigantisch netwerk. Ik moet wel toegeven dat de ploeg bewust op zoek geweest is naar Argentijnen die toeristen bedriegen. Zoals zij het voorstellen, kom je 5 accidenten per dag tegen… Eentje op een reis is al voldoende :) Wat niet voorkomt in de reportage en volgens mij toch een van de meest bekende is op dit moment, is de befaamde ketchuptruc: Men spuit een stinkend product (wat oorspronkelijk ketchup was met look, vandaar de naam) op je en daarna zal dezelfde persoon hulp aanbieden om het vuile spul van je af te vegen. Ondertussen leidt een tweede persoon die mee in het complot zit de toerist af, terwijl de eerste persoon ondertussen al lang doorheeft waar je gsm of portefeuille zit en die in een beweging pakt en wegloopt. (Het lijkt een beetje op de diefstal in La Boca, waarbij de ene persoon ‘per ongeluk’ tegen de toerist botst, terwijl de andere in een fractie van een seconde de portefeuille al gestolen heeft.) Wekelijks hoor je verhalen over toeristen die dit opnieuw meemaken en nu er zo’n economische onrust heerst, denk ik niet dat het erop zal verbeteren …

http://www.dailymotion.com/video/xv02tk_national-geographic-scam-city-buenos-aires_shortfilms

Ik wil jullie zeker niet paranoia maken over Buenos Aires! Buenos Aires is een prachtige stad die je ooit eens gezien moet hebben, maar volgens mij is een verwittigd man er twee waard! (De reportage heeft ook leuke sfeerbeelden mee van de stad zoals wij die dagelijks beleven.)

Papa Argentino

Vorige week werden we gecontacteerd door het Wekelijks nieuws betreffende de nieuwe paus. Die is namelijk een Argentijn. Hieronder kan je het artikel vinden.

Koppel uit de streek beleeft aanstelling Paus Franciscus in Buenos Aires (Argentinië)

“Hoop op betere toekomst”

BUENOS AIRES/Beveren-Leie/Deerlijk - Sinds de aanstelling van de kersverse Argentijnse paus Jorge Bergoglio is mening Argentijn zo fier als een gieter. Annelies Vercruysse en Pieterjan Deleersnyder wonen in Buenos Aires en ervaarden de verkiezing als erg apart. “De sfeer was te vergelijken met die van een voetbalmatch”, meent Annelies.

Door Eline Desmet

Ondanks het christelijke imago van Buenos Aires en Argentinië in het algemeen, kom ik amper in contact met geestelijken”, opent Annelies Vercruysse (25). De jonge vrouw uit Beveren-Leie woont sinds 2009 met haar vriend Pieterjan Deleersnyder in Buenos Aires. “Jorge Bergoglio is dus een volstrekt nieuwe naam voor mij. De Argentijnen echter kennen hem wel, hij is ‘de kardinaal van het volk’. Hij richt zich vooral tot de armen en kwam meermaals op tegen de maatregelen van de regering. Daarnaast is hij tegen corruptie en streeft hij naar een hervorming van het onderwijs. Als gevolg van die houding, botert het niet echt tussen Jorge Bergoglio en de huidige president van Argentinië Christina Kirchner. Het Argentijnse volk daarentegen, schaart zich wel achter hem.”

Tijdens de berichtgeving over de nieuwe paus, vertoefden Annelies en Pieterjan met een vervangwagen zonder radio in de stad. Thuisgekomen, om niet veel later inkopen te gaan doen in het buurtwinkeltje, werd het de twee snel duidelijk dat er iets niet klopte. “Iedereen trok plots massaal naar de buurtwinkel mét tv. Nieuwsgierig als ik ben, volgde ik de massa om meteen daarna vast te stellen dat een Argentijnse kardinaal aangesteld was tot paus, ik kon mijn ogen niet geloven!”

“De Argentijnen voelen zich als uitverkorenen”

“Er werd geroepen, gelachen en in de handen geklapt, een aparte sfeer die me niet snel zal ontgaan. De mensen trokken naar de Plaza de Mayo om de bekendmaking te vieren, de sfeer daar was te vergelijken met die van een voetbalmatch. Er werden Argentijnse vlaggen gewapperd, de mensen zongen en vertelden trots aan de camera’s dat hún kardinaal de nieuwe paus is geworden.”

Respect
Omdat Jorge Bergoglio de eerste Argentijnse paus is, voelen de Argentijnen zich als ‘uitverkorenen’. “Het respect voor de nieuwe paus is bovendien erg groot omdat hij een man van het gewone volk is. Zo leeft hij in een eenvoudig appartementje, kookt hij liefst zijn eigen potje en verkiest hij het openbaar vervoer boven een eigen wagen”, weet Annelies.

Verder merkt ze op dat de beleving van het christendom in Zuid-Amerika eerder toeneemt dan afneemt. “Zo heeft nagenoeg elke taxichauffeur een paternoster rond zijn achteruitkijkspiegel hangen en is het niet abnormaal dat stoere voetbalsupporters tijdens een match stilletjes om een goal bidden. Als je met de bus langs een kerk passeert maken velen steevast een kruisteken en dorpsbewoners trekken vaak de bergen in om hun heiligen te eren.”

“Net omdat er in Argentinië crisis, corruptie en onveiligheid heerst, staat de benoeming van Jorge Bergoglio tot paus voor veel Argentijnen gelijk aan hoop op een betere toekomst.”



Argentijnse economie op zijn kop

Na een maandje vakantie is niet enkel het weer immens veranderd, maar het is ook ongelooflijk hoe de prijzen in enkele weken gestegen zijn! Bepaalde producten worden in de supermarkt niet meer afgeprijsd, omdat het binnen de kortste keren toch weer veranderd moet worden. De presidente moet bewijzen op internationaal niveau dat Argentinië niet te kampen heeft met een hoge inflatie, dus heeft ze de supermarkten verplicht de prijzen voor een paar maand te bevriezen. Bij gevolg dat de leveranciers hun producten niet meer willen verkopen aan deze lage prijzen, omdat het kostprijs van aankoop te hoog ligt. Een verhaaltje zonder einde …


Dan heb je het fenomeen van de zwarte markt, die eigenlijk helemaal niet meer zo “zwart” is. De wisselkoers van de zwarte markt kan je gewoon in de krant vinden naast de legale koers. Op restaurant of in de winkel hangt een blad uit hoeveel hun koers is als je er met dollars of euro’s betaalt. Het is altijd wat hoger dan dat je jouw geld officieel zou gaan wisselen. Ook wij wisselen voortaan op de zwarte markt. We nemen euro’s mee van België zodat we in plaats van 1 euro = 6,6 pesos (als je legaal afhaalt hier in de bank) 10,30 pesos krijgen voor elke euro. Je doet dus maar liefst een winst van 3,7 pesos op een euro! Strafbaar? Nope, iedereen doet het gewoon, het is zoiets als je brood halen bij de bakker! Hoe ziet die zwarte markt eruit? Elke Argentijn heeft wel zijn connecties van banken die euro’s of dollars opkopen die ze dan weer verkopen aan een nog betere koers aan Argentijnen die het liefst hun spaargeld in euro’s of dollars zien. Afhankelijk van hoe groot die vraag is, wordt de wisselkoers bepaald. Het was dus net zomervakantie, veel Argentijnen gaan naar de US en hebben dollars nodig, dus dan heeft de koers bijna aan 11 peso/EUR gestaan! Elke dag verandert dus de koers, het is dus een beetje spelen op de beurs en gokken dat je de dag van wissel aan een goede koers speelt!

En het kent maar geen ophouden. Geen enkele Argentijn kan ontsnappen aan het feit dat Cristina wilt dat Argentijnen alleen maar pesos gebruiken. Een nieuw financieel regeltje dat ons Cristina heeft ingevoerd: als je voortaan met een Argentijnse VISA-kaart in het buitenland betaald, wordt er door de Argentijnse overheid 20 procent belasting aangerekend. Dit gaat het feit tegen dat bepaalde producten zoals computers, gsm’s of kleren in het buitenland veel goedkoper zijn en Argentijnen dus die niet langer meer massaal gaan kopen in het buitenland.

En toch blijft Cristina beweren dat er helemaal geen sprake is van slechte economie, inflatie of wantrouwen in de peso! Hoelang houdt ze zichzelf nog voor de gek?


Op de blog van Sofie Demoor, collega van Jan De Nul hier in Argentinië (Bahia Blanca), vond ik hier een mooi artikel over! (Haar blog kan je vinden bij de Standaard onder de titels: elders anders)

Er zijn wel meer gekke gewoontes waar wij Europeanen van staan te kijken in Argentinië. Zo wordt bier vaak geserveerd in een wijnglas en krijg je steevast ijsblokken bij de rode wijn. Rond 17u wordt een tweede ontbijt genuttigd met croissants, koffie en melk, avondeten volgt dan weer rond middernacht. Bij het wachten op de bus staan alle Argentijnen heel netjes en beschaafd in een rijtje op straat. Op hete dagen wordt er warme thee gedronken op het strand. Wanneer een kind verloren loopt op datzelfde strand, wordt er massaal geapplaudisseerd. Je auto parkeren op een parking gebeurt tetris-gewijs tot er geen vierkante meter plaats meer is. Niemand trekt de handrem aan zodat de auto's dan uit de weg 'geduwd' kunnen worden wanneer jouw auto zich ergens achteraan en onbereikbaar bevindt. Maar de meest opmerkelijke observaties betreffen vooral het financiële systeem van dit land.

Met de hyperinflatie die Argentinië in z’n greep heeft, wordt het moeilijk om de dagelijkse uitgaven onder controle te houden. Eenzelfde fles mineraalwater kan verschillen in prijs van dag tot dag. Dagelijkse boodschappen zijn ook helemaal niet goedkoop, zelfs niet vergeleken met België. Om de gemoederen te bedaren, bevroor president Cristina Fernandez Kirchner de supermarktprijzen voor 2 maand. Dat is dan ook de reden waarom bepaalde voedingswaren er niet meer te vinden zijn – de supermarkt kan ze niet meer boven aankoopprijs verkopen.

Cash betalen is sowieso altijd al licht problematisch. De meeste winkels en taxi’s hebben geen of weinig wisselgeld zodat er altijd wel problemen ontstaan aan de kassa. In de supermarkten weerklinkt de roep om ‘cambiooooo’ steeds om een briefje van 100 pesos te wisselen. Ook voor bezoekers is het omwisselen van euro’s in Argentijnse pesos steeds een beetje een calvarietocht. President Kirchner weigert de extreem hoge inflatie te erkennen, waardoor er een zwarte markt ontstaan is waar de wisselkoersen dubbel zo hoog liggen als de officiële. Dat verklaart ook de eigenaardige types die in Buenos Aires op straat pesos voor dollars proberen te verkopen.

De Argentijnse bevolking is hier overduidelijk de dupe van het hele verhaal. Als toerist kan je gemakkelijk je dollars of euro’s voor een groter aantal pesos verkopen: veel Argentijnen zijn hiertoe bereid. Ze vertrouwen de eigen munt voor geen haar en wisselen zoveel mogelijk illegaal voor een stabielere munt.