The Australian skill list

Dat het moeilijk is om naar Australië te migreren, is algemeen geweten. Maar hoe komt dit precies? Opdat niet iedereen zomaar naar Australië kan verhuizen, zijn er 2 manieren om een visum te krijgen waarmee je voor bepaalde duur in het land kan verblijven. De eerste is dat je een bedrijf vindt die in Australië gevestigd is en die je visum wilt betalen, het zogenoemde sponsorship. De beroepen die gesponsord worden zijn degene waar men in die bepaalde sector en regio tekorten heeft. Indien je deze verbinding aangaat moet je 2 jaar bij de werkgever blijven en is de vergunning 4 jaar geldig. Maar let wel: indien je niet langer voor het bedrijf wilt werken door een of andere reden, kan je je visum niet behouden. Hier moet je opnieuw op zoek gaan naar een bedrijf die het visum van jou wilt ‘overkopen’. Makkelijk is het dus niet!

Een andere optie is in aanmerking te komen voor een skill visum doordat je een beroep uitoefent van de Skilled Occupation List. Voor mij een nieuw begrip, had ik echt nog nooit van gehoord! Wat houdt een skill list precies in? In deze Australische beroepenlijst staan verschillende beroepen,  van accountant, dierenarts of verpleger tot leerkracht en timmerman. Dit zijn met andere woorden de knelpuntberoepen van Australië. Staat je beroep op deze lijst, dan kan je in aanmerking komen voor een Skilled visum nadat je genoeg punten scoort op een test. Hier scoor je punten voor je leeftijd, kwalificaties, werkervaring, kennis van de engelse taal, werkervaringen in Australië … Benieuwd welke beroepen er allemaal op die lijst staan? Klik op de volgende link : http://www.immi.gov.au/Work/Pages/skilled-occupations-lists/sol.aspx

Ohja, er is natuurlijk nog een derde manier: trouwen met een echte Australier en dan heb jein  no time de papieren die je nodig hebt om in Australie te wonen J

Exmouth - Karijini Juli 2014

Hi folks!

We pleiten schuldig, precies alsof we van de aardbol verdwenen waren! Sorry! Het voorbije jaar vloog in een snel tempo aan ons voorbij. Ons Australisch leventje zat vol met leuke activiteiten, drukke dagen op ’t werk (voor ons beiden),  het opbouwen van vriendschappen voor het leven en elke dag genieten van de mooie kans die ons werd gegeven om in Australië te wonen. Veel tijd om op de pc te bloggen was er dus niet … Maar je hebt nog iets van ons te goed!!!

In der tijd (augustus 2014) was ik aan onderstaande blog begonnen, dus hier beginnen we alvast mee om onze schade in te halen! :)

…

Tijdens de grote vakantie knepen wij er enkele weken tussenuit naar het Noordwesten van Australië, en de trip was onwaarschijnlijk mooi!!

Klaar voor een mini reisverslagje?

Daar we in WA (Western Australia) wonen en we op z’n minst dat deel van het land wouden gezien hebben, kozen we als volgende bestemming Exmouth , dat net op het puntje van een schiereiland en vlakbij Ningaloo Reef ligt. Dit is op 2 uurtjes vliegen van Perth. Exmouth stelt op zich niet veel meer voor dan een zeer klein dorpje in the middle of nowhere met 1 mini luchthaven, 4 restaurants en een kleine lokale supermarkt (dat het de enige is, daar waren de prijzen ook aan te merken). Om de kosten wat te drukken, hebben we 10 dagen lang gekampeerd. Oké, dan wel geen luxe, maar wel in slaap vallen met het geluid van de golven, met uitzicht op een sterrenhemel die we zelden gezien hadden en het gevoel dat een dingo ons ‘s nachts stiekem aan het besluipen was. De eerste dagen stonden vooral wandelen en snorkelen op het programma (onvoorstelbaar helderblauw water in het Ningaloo Reef inclusief kleurrijke visjes en zotte witte kilometers ongerepte stranden), maar ook een duik met de whaleshark (= walvishaai)! 

Exmouth kent heel wat toerisme doordat het een van de weinige plaatsen is in de wereld waar mensen kunnen zwemmen met de whalesharks. Dit zijn de grootste (maar gelukkig niet de gevaarlijke) vissen ter wereld die hier ieder jaar stipt op hetzelfde moment langs komen zwemmen. Toch wel een van de spannendste momenten in mijn leven… Daar lig je dan te dobberen op een bootje in open zee wetende dat een walvis van 8-10 meter lang recht op je boot afkomt en je binnen enkele seconden in het water wordt gedropt met dit visje. Eens in het water, zie je niet meteen waar hij is en ook niet wat er nog allemaal rondom je heen zwemt door het troebele water.  Maar plots zie je dan dat zotte beest voor je neus – what a feeling :). Het is een van de spannendste dingen die ik tot nog toe gedaan heb in mijn leven, dus toch wel een beetje fier!

Omdat deze reis begin juli was, zat PJ constant te zenuwpezen over het WK voetbal. Enkel het povere internet gaf hem af en toe de gelegenheid een blik te werpen op de uitslagen van de vorige dag. En dat deed pijn!!!! J  Maar aangezien de Belgen door de groepsfase waren geraakt, moest en zou hij de Belgen zien spelen. Het uur verschil speelde niet echt in ons voordeel waardoor we om 3 uur ’s morgens een TV of deftig internet moesten zien te vinden (want alle barretjes waren op dat tijdstip dicht). Dit laatste was niet echt een optie op de camping, dus hebben we dan maar een kabine gehuurd voor 1 nachtje. De kabine was nog lager dan mijn verwachtingen (en die waren echt al zo laag); een oud vervallen huisje met een stinkie geur alsof die al jaren niet meer bewoond was…. Maarrrrrr de 180 dollar was zijn geld waard: er stond een TV in en die zond de wedstrijd uit, het enige wat telde die avond! Volle euforie in de vroege uurtjes omdat ze door mochten naar de volgende ronde, maar de grote vraag was wel of we de volgende match konden bekijken: meer afgelegen konden we echt niet zitten de volgende dagen J. En dat het deze keer tegen Argentinië was, maakte het nog mooier voor ons…

Na een korte nacht, vertrokken we naar een andere toeristische trekpleister bereikbaar vanuit Exmouth: het Karijini National Park. En deze mag er zeker zijn! Bizar dat dit niet echt wordt gezien als een must see in Australië. Des te beter voor ons: een prachtig wonder dat nog niet lijdt onder de toeristische boom! Maar wat wel aanwezig was, waren de vele mijnwerkers. De Pilbara is namelijk DE BRON voor ijzererts en alles is hierop afgestemd. Overal zie je zware 4x4s, mannetjes in fluogele vesten en zwaar geladen vrachtwagens de sites op en af rijden non-stop, 24/24. Wist je dat een wiel van zo’n truc een diameter heeft van 3 meter? Dat de gemiddelde mens hier 450.000 dollar per jaar verdient? Dat het er in de zomer 50 graden wordt? En dat men ‘s nachts spelletjes speelt over de walkie talkie zodat niemand in slaap dondert? Dat het gebied van Karijini National park en Newman het rijkste gebied in de wereld is? Er zit zo’n 55 - 65% ijzer erts in de bergen en ondergronds!

Na een lange rit vanuit Exmouth (9 uurtjes door niemandsland en de laatste kilometers op niet-geasfalteerde wegen, SPANNEND) kwamen we aan bij Dales Gorge, de echte outback. Hier heeft men een camp ground gecreëerd midden in de natuur, zonder enige faciliteiten en voorzieningen (correctie, op enkele wcpotten na). De zonsondergangen hier zijn magnifiek. ’s Avonds wel snel de lakens in, want zodra de zon niet meer schijnt daalde het kwik tot 3 graden! Dat hebben we toch een beetje onderschat en serieus gebibberd ’s nachts.

                            

Karijini wordt getypeert met prachtige ‘gorges’/kloven die stuk voor stuk zijn eigen pracht heeft. Zo’n gorge klim je telkens naar beneden tot aan de bedding en dan loop je langs het water door de kloof. Een gorge is vaak 100 meter diep. Het was behoorlijk avontuurlijk doordat je je vaak begeeft op losse stenen, af en toe je schoenen moest uittrekken om door een riviertje te stappen en klautert langs de wanden met amper iets om je vast te houden. In de bedding vind je kleine watervalletjes, een regenwoudachtige begroeiing en helder blauw-groene meren. Qua weer hadden we het echt wel getroffen: geen wolkje aan de lucht en ideale temperaturen om een ganse dag te wandelen. Prachtig om het contrast te zien van de helderblauwe hemel tegenover de rode steen van de gorge. De muren van deze kloven bestaan uit op elkaar gehoopte stenen laagjes, deze rotspartijen zijn wel 900 miljoen jaar oud. Door de vele verschuivingen lopen die telkens anders en dit maakt het schouwspel helemaal af!
                       

                           


   

Na wat verschuivingen in het programma-en dit allemaal voor de voetbal- kampeerden we onze laatste avond in Tom Price in plaats van in het National Park in de hoop daar een café of internet te vinden om het WK te kunnen zien. Nadat we 3 dagen over de niet-geasfalteerde wegen gereden hadden, waren we er net op het einde toch aan voor de moeite. Een platte band. De reserveband was niet gemaakt om helemaal terug naar Exmouth te rijden, dus moesten we de kapotte nog zien te herstellen voor we aan die trip begonnen. Enig probleem is dat het zaterdag was en alles in Tom Price dicht was. Na wat rondlopen en om hulp smeken – letterlijk smeken, want anders zouden we onze vluchten missen als we maandag pas geholpen zouden worden-, hadden we dan toch een bandencentrale gevonden die ons wou helpen. 

                          

Eerste probleem opgelost, volgende kwestie van de dag: een plaats vinden om DE match te bekijken. Er was wel paniek: er was geen enkele café of andere plaatse open op zaterdag na 24h00 (mijnwerkersregels tegen dronkenlui die de stad zouden vernielen). Deze keer was het dus echt geen evidentie!! Maar zoals we zijn: we vonden een oplossing J Op de parking net voor het politiecenter was er draadloos internet en konden we de match live streamen op onze iPad. Vroeg het bedje in, om 24h00 opgestaan, de auto in naar het politiekantoor, zorgen dat we niet gezien werden door af en toe onder te duiken wanneer een patrouillewagen passeerde en de Belgen jammer genoeg zien verliezen…

                          

De volgende morgen was het opnieuw de rit van 9h terug naar Exmouth, waar we nog 1 dag konden uitrusten en snorkelen aan het helderblauwe water van Ningaloo Reef.

                         

Na ons Pilbara avontuur waren we stilletjes aan getransformeerd tot rode wezentjes. Wasmogelijkheden waren er in beperkte mate, maar zodra je ging stappen zat de rode aarde weer overal. Ook waren we best fier dat we geen enkele kangoeroe gepast hebben met onze auto. Het klinkt misschien raar, maar de weg lag bezaaid met dode kangoeroes. Het was dan ook van de verzekering afgeraden om te rijden tijdens ‘dask’ (schemerlicht) en ’s nachts. Op dit tijdstip komen de kangoeroes namelijk tot leven en worden aangetrokken door het licht van de auto, met alle gevolgen. Na 10 dagen in het Noorden van Australië besef je dan toch nog maar eens wat een fantastisch land dit wel niet is! Dus lieve mensen, je hoort mij : Als je naar Australië gaat, passeer zeker langs het National Park of Karijini!!