Het project HIDROVIA

Hallo beste blogvolgers,

Jullie vragen zich waarschijnlijk af wat ik (PJ) eigenlijk allemaal moet doen hier in het verre Buenos Aires. Kzalt dan maar ne keer vertellen é.

Eerst een beetje globale info over het project “Hidrovia”. Hidrovia is een samenwerking tussen Jan De Nul en Emepa (Argentijnse firma die boeien legt). Je kan het project een beetje vergelijken met het baggeren van de Schelde, maar dan op superschaal. Er loopt een rivier van Buenos Aires tot in Santa Fé, de Rio Paraña. Die is ongeveer 500km. Maar ook 200km van Buenos Aires naar de zee toe moet uitgebaggerd worden, dit om de toegang voor Panamax-schepen mogelijk te maken. Dus in totaal een goede 700km. Zoals iedere goede rivier slibt alles van zelf terug dicht. Dus moeten wij (Jan De Nul) ervoor zorgen dat er in de rivier een kanaal, met vastgelegde afmetingen, vrij blijft van zand. Er liggen hier voor de moment 3 hoppers (schepen die je in feite moet zien als grote stofzuigers en het zand opzuigen en ergens anders kunnen dumpen (waar het diep genoeg is natuurlijk)). De Rio Paraña is de belangrijkste exportroute voor het graan van gans Argentinië. Dit heeft echt een grote invloed op de economie hier. Dus nu en dan vragen ze ook om het kanaal nog dieper te maken en om nog grotere schepen erop te kunnen laten varen. Voorlopig moet alles 34 feet diep zijn (en een contract op 36 feet ligt klaar). Je ziet het al. Dit is een onderhoudswerk dat geen einde kent.



Nu over mijn job zelf. Ik ben uitvoerder (superintendent) van de Sanderus. Dat is de oudste hopper dat Jan De Nul liggen heeft (bouwjaar 1967). Maar dit wil niet zeggen dat dit het slechtste schip is. Het heeft zijn gebreken, maar het blijkt op dit project goed te renderen. Ze zijn het wel stilletjes aan aan het afbreken door onderdelen niet meer te vervangen ed. Vandaag is er hier een externe auditer (controleur voor veiligheid van controlefirma) aan boord en het ziet er ook niet te goed uit. Ik laat wel nog keer weten hoe dat afloopt (misschien moet het schip zelfs stil komen te liggen, maar zover gaan ze het wel niet laten komen in Aalst). Ik ben verantwoordelijk voor de uitvoering van de Sanderus. Dit wil zeggen dat het schip optimaal moet draaien en productie maken. Ik bepaal mee met de kapitein (nog altijd de baas van het schip) wanneer we waar gaan baggeren en hoeveel. Verder moet ik er ook voor zorgen dat er genoeg bemanning aan boord is en dat de wissels goed verlopen. De bemanning werkt 6 weken en heeft dan 6 weken congé. Dus er zijn heel wat wissels. Daarnaast moet ik ook controleren of de reeds gebaggerde delen goed gedaan zijn en wat er allemaal moet gebeuren bij de te baggeren delen. Aangezien de rivier 500 km lang is en de boot dus ver weg van Buenos Aires kan liggen, is het niet altijd mogelijk om aan boord te gaan van het schip in 1 dag. Meestal vertrek ik ‘s morgens en blijf ik dan de avond op hotel. De dag erna ga ik terug aan boord en dan de avond terug naar huis. Tis altijd wel 2 uur of meer rijden om nog maar aan de vlet (klein bootje dat je tot aan schip brengt en de peilingen doet) te geraken. Dan meestal nog 1 uur op de vlet om op de Sanderus te geraken. Dus er zit veel reizen aan voor mij en lang weg van huis. Maar het is een leuke en interessante job, want ik leer nog iedere dag bij, ook het constante regelen en weg en weer bellen vind ik best wel leuk.

Ziezo, dat weten jullie dan ook al weer …

Hasta luego!!! (Tot de volgende!!)