Ongewone beroepen

Ik kom dagelijks creaties tegen die mij voordien onbekend waren. Ik heb het over mensen die beroepen uitvoeren die op andere plekken ter wereld absoluut niet vanszelfsprekend zijn. Toch worden die na verloop van tijd een vanzelfsprekendheid voor ons. Daarom nu voordat we ze helemaal evident gaan vinden en ze niet meer als abnormaal gaan aanschouwen eventjes de opsomming:

• Het vlaggemannetje: Als er in België werken zijn op de autostrade staat er een pop met een vlag om aan te kondigen dat je moet vertragen. Hier vervangen ze die pop door een levend persoon. Dag in dag uit staat er dus een meneer om het verkeer attent te maken dat er enkele meters verderop werken aan de gang zijn …
• De levende slagboom: In België spreken we van slagbomen, hier kennen ze dit amper. Als er een trein passeert begint een ventje hevig met een vlaggetje te zwaaien dat betekent dat je moet stoppen. Of indien er wel een slagboom is wordt die manueel naar beneden en boven gehaald.
• De paseo perros: Hij of zij haalt ‘s ochtends vroeg honden op bij hun baasjes, om deze enkele uren uit te laten en dan weer af te leveren nadat hij er een stevige wandeling mee heeft gemaakt. Het wettelijk toegestane aantal honden per uitlater is acht, maar ik heb er ook al met veel meer zien lopen. Je moet je dus een vrouw of man voorstellen waar een grote riem aan vastgemaakt is met daaraan de kleinere riemen van de honden zelf. Ik denk eigenlijk niet dat ik zo’n 8 honden de baas kan. Maar het rare is dat die honden altijd zo rustig blijven. Alleen als ze aan een paal worden vastgemaakt (dus wanneer de paseo perros een hond terug naar zijn baasje moet brengen en naar binnen moet gaan) zijn die beestjes geen seconde stil!
• De portero, oftwel de bewaker van een of ander gebouw. De appartementencomplexen waar de stad vol mee staat hebben allen zo een bewaker, of in ons geval meerdere, op de benedenverdieping zitten die in de gaten houdt wie er binnenkomen en uitgaan. Veel voldoening krijg je volgens mij niet uit dit beroep. Deze mensen zitten meestal eenzaam met hun krant voor hun neus die ze zo’n 5 keer van kop tot teen doorbladeren en indien er gebeld wordt is het hun taak de deur te openen en vriendelijk een goeiedag te zeggen. Meer hoort er bij deze job niet bij kijken …
• Meer interactie en levendigheid zien we aan de verkeerslichten. Terwijl je als automobilist bij het stoplicht staat komt er vaak een jongen of meisje uit de dichtstbijzijnde sloppenwijk je voorruit schoonmaken. Voor je het beseft staat hun trekker op je vooruit. Vanaf het moment dat de ruitenwasser aan zijn taak begint, word er verwacht een kleine bijdrage te leveren. Daarnaast heb je ook mensen die een kort showtje verzorgen door jongleurs, danseres, muzikanten of een andere vorm van entertaining.
• De ‘voddenman’, zo noemen wij die althans :). In het begin was die ons geheel onbekend en zijn functie ons echt onduidelijk, wat bijna serieus in ons nadeel had gespeeld. Als je je centrum wilt parkeren op een onbetaalde parking, komt er een man op je af met een vod. Die wijst dan aan waar je je kan parkeren. Het is de bedoeling dat je dan aan die man een klein bedrag geeft ‘omdat hij op je wagen gaat letten’. Indien je dit niet doet, kan dit wel eens fataal worden voor je auto: banden plat, iets gepakt van de auto, baksteen op de auto en zo verder. Dus als ik het goed begrijp kan ik morgen ook gewoon een straat gaan opeisen, er met een vod gaan staan en als ze mij niet betalen een auto kapot maken zonder dat dit een staartje krijgt? Het zijn dus als het ware levende parkeermeters en in plaats van een boete om niet te betalen, krijg je materiele schade.
• In het weekend vind je op het plein van Recoletta waarzeggers in alle maten, geuren en kleuren. Ergens in een hoekje staat dan een plastieken tafel met enkele stoelen rond geplaceerd om daar je ganse toekomst te horen te krijgen. Je denkt nu waarschijnlijk ‘Komaan, wie doet dat nu?’ Maar geloof mij: altijd, maar dan ook altijd als ik er passeerde waren de meerderheid van deze tafeltjes bezet!
• In elk tankstation vind je hier ook pompbediendes. Self service is hier een raar fenomeen! Voor de mensen hier is het helemaal onverstaanbaar dat we liever niet in een rij staan met 5 wachtende auto’s en ons zelf willen bedienen ‘Heu, wat doen die nu? Waarom maken die hun handen vuil?’ Tjah, als het sneller kan …
• Over de cartoneros hebben we het al eerder gehad : Dit zijn mensen die zodra de zon begint te zakken al het papier en karton gaat onderscheiden van het vuil op de straten. Je ziet ze dan een enorme hoeveelheid karton, denk aan ongeveer 2 kubieke meter, in een piepklein karretje langs de drukke straatkant voorttrekken. Je vindt ze over het ganse centrum, in elke straat. Het is dan gewoon de taak van de stad om het overige vuil op te ruimen. Hier zekere geen makkelijke taak, want nadat de cartoneros in de vuilbakken hebben gezocht, ligt het vuil over de ganse straat verspreid.
• De stad heeft een flink aantal parken en in de weekends is het daar eigenlijk altijd feest. Ingrediënt nummer één zijn de marktjes waar je allerlei dingen kan kopen. Gaande van armbandjes, tot lokale dranken, van ondergoed tot goocheldozen. Het tweede ingrediënt zijn de straatartiesten. Deze kunnen muziek maken, toneeltjes spelen, standbeelden nadoen, stand-up comedians opvoeren, latinolessen geven, dansacts uitvoeren … Aan entertainment geen gebrek!
• Als het ergens niet aan ontbreekt in deze stad, zijn het wel taxistas. De stad is 24 uur per dag zwart-geel gekleurd van de taxi’s. Hoe ik die het best kan beschrijven? Hmmm, ik vind ze eigenlijk opgefokte chauffeurs! Eentje die zijn auto er nog probeert tussen te duwen daar waar het eigenlijk niet kan, anderen die nooit voorrang verlenen, ze beginnen te toeteren zodra zijn voorganger bij groen licht niet binnen één seconde optrekt… Maar is het niet een beetje verstaanbaar als je zo reageert als je 7/7 tegen een hongersloontje in zo’n verkeerschaos moet wringen?

Ziezo, het lijstje is af,of toch niet …! Maar toch grappig dat we allemaal op eenzelfde planeet leven en zo kunnen verschillen hé van elkaar? Ik vraag mij soms af hoe Argentijnen zouden reageren als zij in ons land zouden komen … Ohja, grappig voorval (het gaat wel niet over een beroep, maar een Belgische gewoonte): toen ik in Zaventem aankwam, waren de Argentijnen voor mij helemaal van de kaart! Hoe onnozel zijn wij dat we een horizontale roltrap hebben die ons naar een plaats brengt, dat we gewoon te lui zijn om te wandelen? ‘Que loco? Que pasa? Por Que?’ Die Argentijnen hebben er toch wel een paar minuten gestaan voor ze er over waren en er uiteindelijk toch graag gebruik van maakten :)