PUERTO MADRYN 22/10/10 – 25/10/10

Dit weekend gingen we er eventjes tussenuit en namen het vliegtuig richting Puerto Madryn. Een prachtige reis en de batterij weer opgeladen om er nog twee maanden tegenaan te gaan! (29 december tot 13 januari zijn we terug in België!)


In het begin van onze reis hadden we een beetje pech, onze vlucht had 2 uur vertraging en we kwamen dus pas heel laat aan in Puerto Madryn. Toen we aankwamen in het hostel, waren we omsingeld door 35 mannen: het was een voetbalgroep om er 3 dagen tornooien te spelen. Man, dat was balen! En tuurlijk op z’n Argentijns hé: met niemand rekening houden en doen waar je zelf zin in hebt! Wat betekent dit? Lekker luid babbelen tot 4 uur ‘s morgens (ook als je weet dat er mensen liggen te slapen), de toiletten en douches niet onderhouden, roken op alle plaatsen waar het niet mag … Maar kijk, dit is nu wat kan gebeuren als je een hostel boekt en we hebben er ons bij neergelegd. Het was te laat om nog een ander te zoeken en bovendien waren de meeste volzet. Zondag gingen ze naar huis, dus we konden niets anders doen dan aftellen … Twee nachten vreselijk geslapen, maar de laatste nacht dan wel 10 uur aan één stuk door :)

Zaterdagmorgen gingen we ons autootje oppikken en reden we naar Peninsula Valdes, dit is een schiereiland met een rijk dierenleven in het binnenland, maar vooral langs en op de kust. Het binnenland wordt bewoond door guanaco's, nandoes, gordeldiertjes, vossen, etc. Langs de stranden leven grote kolonies zeeleeuwen en zeeolifanten. De zeeën rond het schiereiland vormen het paargebied voor walvissen en orka’s. Al gauw werd ons duidelijk dat de weg berijden geen makkelijke zaak was: de weg bestond uit allemaal kleine steentjes en zand en dan heb je ook nog eens de windslagen van 100km/h, maar onze PJ heeft dat zeer goed gedaan! Het landschap was ook iets nieuws voor ons: het is behoorlijk vlak en droog en kilometers ver valt niets ander te bespeuren dan natuur. Het typische beeld van Patagonië. We dachten ook dat er een constante passage ging zijn van toeristen, maar was dus niet zo. Als we in een uurtje tijd 5 tegenliggers tegenkwamen, was dit veel! De trekpleister van Puerto Madryn is puerto Piramides, een baai waar behoorlijk veel walvissen (soort zuidkapers) zitten. Zuidkapers behoren tot de meest "speelse" walvissen ter wereld. Deze kolossen springen, zwaaien met hun staart enz. Kortom walvissen waar je veel van ziet en hoort. In juli komen de eerste walvissen bij Peninsula Valdes aan. Van augustus tot oktober worden hier de jongen geboren. In deze periode worden dan ook de grootste aantallen (ca. 350 dieren) waargenomen. Vanaf eind november vertrekken de dieren weer richting koudere wateren rond Antarctica naar de voedselrijke gebieden. In deze baai kon je met een bootje tot bij de walvissen gaan. Omdat het weer mee zat, besloten we dit als eerste te doen! Dit was een prachtige ervaring! Je bootje omsingeld door verschillende walvissen …

Ook fascinerend om te zien hoe de moeder zorgdraagt voor haar baby (komen altijd in paren voor) en hoe de vogels telkens proberen hun huid te pikken als een walvis boven komt. Daarna hebben we gepicknickt met zicht op de baai en doorgereden naar Punta Delgado om er zeehonden, zeeleeuwen en zeeolifanten te zien. Wij stonden bovenaan het klif en op het strand lagen honderden dieren hun middagdutje te doen!

’s Avonds teruggekeerd naar het centrum van Puerto Madryn en heerlijk gaan eten in een klein gezellig Mexicaans restaurantje. Het niet te laat gemaakt, want zondag weer vroeg op!

Zondagmorgen gingen we eerst naar de baai van Puerto Madryn om er walvissen te bekijken. Op het strand zelf was het een triestige bedoening, maar we zagen er heel veel in de diepe zee. Dus besloten we wat in de duinen rond te rijden (op een pad weliswaar!) en te zien hoe dicht we konden komen. Voor mij was dit een van de hoogtepunten van onze reis: na een fikse wandeling door de duinen kwamen we op een uitstekend punt terecht van een klif waar er verschillende walvissen zaten. Daar hebben we ons een goed uurtje gesetteld in het zonnetje en er walvissen zitten bestuderen in de middle of nowhere, zalig!

Erna hadden we een lange reis voor de boeg, namelijk 400 kilometer richting Punta Tombo! Punta Tombo is de op één na grootste pinguïnkolonie in de wereld (men zegt dat er zo’n miljoen pinguïns zijn), de grootste kolonie bevindt zich echter op Antarctica. Voor de kenners, het gaat hier om Magelhaese Pinguïns! Tussen september en november komen er een groot aantal pinguïns hun eieren leggen en daarna hun jongen grootbrengen. Overal waren dus nestjes te zien met 2 eieren (dat viel ons op, ik weet nu niet of je dit mag veralgemenen…) De ‘ouders’ beschermen de eieren tegen vogels en andere roofdieren. Meestal zat één ouder op het nest, en was de andere een wandelingske aan het doen naar de zee om er voedsel te vinden. Die lopen daar dus gewoon tussen jou hé, heel grappig! Ik dacht dat die bang zouden zijn of zelfs agressief, maar dat was niet zo! Mens, pinguïn of lama, in Punta Tombo is iedereen gelijk :)

Aangezien we de voorbije dagen ettelijke kilometers hadden gedaan (zowel te voet als met de auto) besloten we het onze laatste dag wat rustig aan te doen … Omdat we zo verkocht waren van het uitzicht op dat punt van de vorige dag, gingen we er weer heen en opnieuw met succes! Erna zijn we naar Punta Loma gereden. Daar waren opnieuw zeehondjes en zeeleeuwen, maar op een dichtere afstand dan de vorige keer. In de morgen was het er vloed en dus heel wat diertjes waren op tocht op zoek naar voedsel in de zee. In de namiddag zijn we teruggeweest, want dan waren er meer dieren op het strand, omdat het eb was. Wat ik heb onthouden? Dat die beesten immens veel lawaai maken en stinken! Zie het kleur van het water, niet voor niets zo vuil groen :)

Toen we daar weggingen was het rond 15u30 en we hadden de auto tot 17u30 gehuurd, dus keerden we nogmaals terug naar ons favoriete plaatsje aan het strand en de kliffen. Het was nu laag water en we dachten dus niet veel walvissen meer te zien, maar tot onze grote verbazing kwam er plots eentje super dicht bij de kustlijn zwemmen. Echt spectaculair om te zien. Je kon er echt naar toe zwemmen als je wou (maar was beetje koud daarvoor).

We volgden hem nog op zijn weg langs de kust en daarna zwaaiden we de baai uit en keerden we terug naar de luchthaven om terug naar ons huisje in Buenos Aires te vertrekken. Het was dus een relaxt 3-daags fauna en flora weekendje geworden. (voor meer foto's: klik hiernaast op de album 'Puerto Madryn')

Een wereld van verschil

Argentinië, of laten we zeggen Zuid-Amerika op zich, heeft de laatste jaren een serieuze inhaalbeweging gemaakt, maar helemaal op hetzelfde niveau als Europa staan ze nog altijd niet. Dat blijkt uit volgende verhalen …

Een Nederlandse meisje dat ik hier ken, Nadine, deelt een appartement met een Argentijnse jongen. Die jongen heeft enkele weken terug hun appartement aangeboden als tijdelijke slaapplaats voor een vriend, een Peruaan. Een vriend laat je immers nooit op straat staan denk je toch… Wel, nu denk ik toch tweemaal na! Op een avond kwam Nadine thuis van haar werk, en was die Peruaan nogal beschonken. Hij was behoorlijk lastig en de Argentijnse huisgenoot was nog niet thuis, waardoor ze besloot te gaan sporten. Eenmaal terug thuis was de Peruaan weg, “oef, alleen” dacht Nadine. Opeens ging de huistelefoon en het was haar huisgenoot “Ik had je al gebeld op je gsm, maar je nam niet op … Kan je aub beneden komen opendoen?Ik ben mijn sleutels vergeten … ” Eenmaal boven werd er zich de vraag gesteld waarom ze niet opnam op haar gsm. “Mijn batterij is waarschijnlijk plat” dacht Nadine, maar wanneer ze die begon te zoeken en uitkwam op haar kamer bleek niet alleen haar gsm weg te zijn, ook haar laptop was verdwenen en na verder onderzoek ook haar maandelijks loon (dat hier altijd contant wordt uitbetaald). Ook de Argentijnse huisgenoot had al gauw door wat er aan de hand was: hij was al een tijdje aan het sparen om zijn grote droom waar te maken, namelijk een reis naar Amerika. Als zijn spaarcenten bleken weg / gesloten te zijn … Even later ging de telefoon, het was de Peruaan om zijn verontschuldigingen aan te bieden. Hij was dronken en besefte eventjes niet wat hij deed. Denken jullie dat ze er effectief nog iets van hebben gehoord? Niet dus! Byebye Peruaan, byebye money! Dit is eigenlijk een verhaal wat de uitspraak die verschillende mensen al tegen mij hebben gezegd, bevestigd: vertrouw hier nooit (een tè vriendelijk) iemand! En nu ik eraan denk, eigenlijk het is wel waar … Bijvoorbeeld in de taxi: supervriendelijke chauffeur, maar had uiteindelijk met valse biljetten terug gegeven. Hier in het winkeltje deden ze supervriendelijk tegen mij in het begin, maar gaven mij altijd te weinig wisselgeld terug. Je grenzen openstellen aan vreemden in landen als Argentinië is dus heel moeilijk. Maar ik moet wel zeggen, ik denk dat het vooral in de hoofdstad is, daar waar de toeristen (en dus de naïevelingen) zitten. We zijn al enkele keren buiten de stad getrokken en daar is het tegendeel waar: daar zijn de Argentijnen super vriendelijk! Er wordt dan ook gezegd: Buenos Aires, is een land op zich en behoord niet tot het grote Argentinië! De mensen in Buenos Aires hebben immers een gans andere houding dan de mensen in het binnenland …

Een andere tip: Neem nooit een ‘geschenk’ mee uit het buitenland, welke beste bedoelingen de mensen ook hebben. Hier in Zuid-Amerika gebeurt het vaak dat via toeristen drugs het land uit worden gesmokkeld. Neem nu bijvoorbeeld een oud, onschuldig vrouwtje die speciaal voor jou een flesje shampoo heeft gekocht. Nou, denk je, super lief! Uiteindelijk als je aan de douane komt, blijkt die fles vol met drugs te zitten … Je kan hier maar niet genoeg letten op je naïviteit! En hier vastzitten in een gevangenis is geen lachertje! Toeristen worden veel strenger aangepakt dan gewone locals! Bovendien geldt hier ook een ander systeem: in België moet de politie je schuld bewijzen, hier moet jij je onschuld bewijzen. Dat is een grote les die ik je kan meegeven: neem nooit iets mee van vreemden uit een land, ook al is het met de beste bedoelingen !!!!
Eerder hoorde ik ook het verhaal van weesjes die worden overgeplaatst naar Europa … Een deel van die wezen hebben nog steeds contact met hun familie (ook al denkt de pleegfamilie dat alle contact verbroken is …). De oorspronkelijke familieleden zien deze manier namelijk als de weg om drugs naar Europa te smokkelen. Onschuldige kleine kinderen moeten alles doen om te overleven. Indien ze weigeren mee te werken, wordt er gedreigd dat hun pleegfamilie zal worden vermoord, etc. Ik dacht dat deze verhalen alleen maar konden in films, maar het tegendeel is dus waar …

Hier bestaat ook zoiets als zones waar de politie helemaal niet durft te komen,en waar de wet dus geldt van de sterkste. Ik mik hier op de sloppenwijken. Ergens raar om te zeggen, maar ik versta dit volledig! Wat kan jij met een team agenten gaan doen tegen een ganse wijk arme mensen die opgefokt zijn omdat ze niets hebben ??? Bijgevolg is het leven er als in de films: een moord maakt daar niets uit, er wordt geen gevolg aan gegeven! Die gedachte maakt mij eigenlijk echt verdrietig … Blij dat wij zo’n wereld niet kennen! Maar wat dan met al die mensen die er in geboren zijn zonder een keuze te hebben en die tot hun dood in dit systeem moeten overleven? Gelukkig bestaan hier in Buenos Aires voldoende initiatieven om de armen te helpen die willen geholpen worden, maar eenmaal ze terug naar hun huis gaan is nog niets veranderd. Daarvoor moet de basis worden aangepakt, de leiders van de comunity’s, maar dit is volgens mij een onbegonnen werk …

Tijdens mijn lessen aan de UBA worden er bepaalde onderwerpen aangehaald door de leerkrachten en worden dan bediscussieerd tussen de leerlingen die elk van andere afkomst zijn. Onlangs ging het over het functioneren van de politie in je land. Ongelooflijk, ik ben er nog steeds niet goed van! Mijn klasgenoten konden maar niet geloven dat de politie in België NIET KAN WORDEN OMGEKOCHT! Ze geloofden mij echt niet dat als je bijvoorbeeld honderd euro voor een boete in te trekken, dat dit niet kan. En toen ik vertelde dat, denk ik toch, wanneer je een poging doet om de politie om te kopen dit helemaal verkeerd zal uitdraaien. Het was net of ik een grote leugen aan het vertellen was :) Nu, daarvoor ben ik toch blij met ons landje, dat je op de belangrijkste staatsorganen kan vertrouwen. Hier denk ik dan vooral aan de politie en de rechtbank, want ook deze laatste instantie kan je hier gewoon omkopen. Als je geld hebt in landen als Argentinië kan je alles ongedaan maken. Als je in de sloppenwijken woont en je hebt iemand in elkaar geslaan, kan je er jaren voor krijgen. Heb je iemand vermoord, maar je hebt geld en kan de rechter omkopen, heb je zelfs geen proces aan je been! Leuk is het dus niet om te leven in een land waar degene die aangepakt moeten worden, niet berecht worden … Dan heb ik het nog niet over de banken. Als je die niet meer kan vertrouwen, gaat het echt al heel ver … Stel je voor: je steekt je bankkaart in de automaat, geeft je code in, het geld gaat van je kaart, maar komt helemaal niets uit de muur! Jip, ook dit bestaat! Conclusie van het verhaal? Argentinië is een mooi land, maar ik ben blij dat we op een dag terug in Europa mogen gaan wonen!