Meer en meer begint het leven in Buenos Aires als een gewoon leven, een echte thuis aan te voelen. Het ongewone maakt dus stilletjes aan plaats voor een dagdagelijks leven. Deze keer dus geen spectaculaire verhalen :) Maar ik wil wel kort even vermelden wat we allemaal in de voorbije maanden hebben uitgespookt!
Na het vertrek van de ouders van PJ, heb ik mij vooral gesmeten in mijn Spaanse lessen aan de UBA, naailessen aan een modeschool, privétennislessen hier in Puerto Madero, enkele tangolessen en zoals gewoonte mijn wekelijkse pilateslessen. Zoals ik je eerder zei, beginnen we hier ook echt te leven en niet meer de toerist uit te hangen. Dit betekent de dagdagelijkse dingen zoals naar de dokter gaan, zoeken naar spulletjes voor in het huis, kapper, viswinkel, sollicitatiegesprekken, schoonmaakster, elektricien … en dit is helemaal geen evidentie als in België. In België weet je al van kleinsaf aan waar je moet gaan om een bed te kopen, naar welke tandarts je familie al jaren gaat of waar je moet zijn om vaatwas te laten herstellen. Het ganse zoekproces begint bij het feit dat je hier een overaanbod hebt van alles wat je maar kan inbeelden: een straat met stof, paspoppen of juwelen is hier niet ongewoon! Op familiegewoonten kunnen we ons niet baseren en vrienden wonen vaak aan de andere kant van de stad waardoor het al snel een dag in beslag neemt om op hun aanraden op zoek te gaan naar hetgeen je nodig hebt. Via collega’s, de portieren of te botsen op iets als je naar de stad trekt, vind je wel wat je moet hebben. Eenmaal je het adres weet, is het ook een kwestie om er te geraken! Eerst moet je de juiste bus vinden er naartoe en hopen dat er die dag net geen manifestatie is waardoor het verkeer wordt afgeleid en je halte is afgeschaft. Ook is het goed mogelijk dat je de ganse afstand doet, maar dat toevallig die dag de winkel niet open is. En als je er dan geraakt (dit had ik voor bij de tandarts of het kopen van onze zetel), dan gebeurt alles in zoveel mogelijk stappen. Eerst eens kijken wat aan de hand is, daarna een afspraak maken voor de boventanden, daarna een voor de onderste tanden en tot slot nog een afspraak om te kijken of alles nu mooi is afgewerkt. Mensen vragen zich vaak af : wat doe jij daar alle dagen? Ben je vandaag alleen naar de tandarts geweest en naar de les en je was pas om 18 uur thuis? Ik verzeker het je, je dagen zijn hier snel gevuld!
Ondertussen gaan de gewone gang van zaken verder op het werk van PJ. Op de rivier zitten momenteel nog 3 schepen (Niña, James Ensor en Capitan Nuñez), wat weinig is om alles van sedimentatie bij te houden, maar wel net haalbaar. Voor PJ zelf zat er ff een kort apart werkje in van een week in San Nicolas (zo’n 300 km van Buenos Aires). Dit was het heropenen van de ingang van de haven van dit dorp/stad. Voor de rest niet veel nieuwe zaken. Het is vooral uitkijken naar de komst van een gloednieuw schip met een wreed lange naam: Alvar Nuñez Cabeça de Vaca. Deze is speciaal gebouwd om te baggeren in ondiepe wateren. Wat dus ideaal is voor Hidrovia II. Dit is het deel van de rivier van Santa Fé naar Corrientes (nog eens 800km rivier om uit te baggeren). Er was dus al lang sprake van Hidrovia II (sinds we hier 2 jaar geleden toegekomen waren), maar binnen een maandje zouden we er eindelijk mogen aan beginnen. Dit deel van de rivier zal wel niet voor PJ zijn, want dit ligt iets te ver van Buenos Aires. De uitvoerders op vrijgezellenbasis gaan hier naartoe moeten. Maar PJ zal wel nu en dan eens een kijkje gaan nemen.
Wellicht hebben de meesten van jullie wel ergens gehoord dat Chili op 5 juni werd getroffen door een vulkaanuitbarsting. Maar doordat de wind steeds naar het Oosten blies, kon Chili aan de gevolgen ontsnappen en was de schade vooral voor het Zuiden van Argentinië niet te aanzien. Net als sneeuw dwarrelde het stof naar beneden op de straten, bergen, weilanden, … waardoor het ganse leven plat kwam te liggen. Mensen konden zich niet meer verroeren door de vele stof die gecombineerd met de hevige regenbuien een soort massapulp vormden, duizenden vee stierf doordat ze het gras aten met het laagje stof erop, dode vissen dreven boven in de meren en wat het meeste economische schade opliep voor dit land: het luchtverkeer werd ettelijke dagen stilgelegd. Er circuleerden zich immers twee grote stofwolken boven het Zuiden van Zuid Amerika waardoor vooral Argentinië, Brazilië , maar ook Australië het zwaar te verduren kregen!
Een maand aan een stuk was de luchthaven afwisselend open of dicht, voor elke reiziger was het dus bang afwachten of ze Argentinië uitraakten of ergens op een luchthaven zouden stranden als ze naar Argentinië toevlogen. Vanaf augustus loopt het luchtverkeer terug normaal in de hoofdstad, maar pas op donderdag 1 september is de luchthaven in Bariloche (dat in het Zuiden van Argentinië is gelegen en het dichtst bij de Chileense vulkaanuitbarsting) weer geopend. Een financiële ramp dus voor het zuiden van Argentinië, omdat dit deel van het land vooral op wintertoerisme overleefd…
Zoals altijd zaten we ook tijdens het weekend niet stil. Ik heb zelf een verjaardagsfeestje gegeven, we waren van de partij bij anderen hun verjaardagsfeestje en het aller-leukste: 25 juni hebben we bij ons thuis een kerstavond georganiseerd! Waarom? Stilletjes aan begonnen de temperaturen te dalen, werden de dagen korter, lag er in de winkeletalages valse sneeuw, doken kerstfilms op op de televisie … dus voor ons was exact 6 maand na de officiële kerstdatum zaterdag 25 juni de ideale gelegenheid om ons eigen kerstfeestje te organiseren in een perfecte kerstsfeer! Het was een gezellige bedoening!
Elk had een typisch kerstgerecht geprepareerd en had een leuk drankje bij zich, de kerstman kwam opdagen en om 00:00 werd een glas champagne gedronken op de geboorte van Jezus! Voor mijn part wordt dit traditie, want het kerstgevoel kwam toen meer naar boven dan op 24 december!!
