Voetbal, voetbal, voetbal, dat is waar het hier allemaal om draait!

Rijk of arm, dik of dun, jong of oud, meisje of jongen, hier in Buenos Aires is IEDEREEN van een voetbalclub in hart en nieren. Nog nooit ben ik in een land geleefd waar het gemeenschapsgevoel tijdens een match zo intens heerst als in Argentinië. Kijk terug naar het WK waar mensen begonnen te wenen als kleine kinderen omdat ze zo zijn afgegaan tegen Duitsland. Maar bij sommigen gaat dit verder dan een hobby alleen, het is hun leven, een soort van sociale stand om te kunnen zeggen ‘ik ben fan van de beste club allertijden’. Deze overdreven fascinatie werd duidelijk in de maand mei wanneer River Plate (samen met Boca de bekendste club van het land) een match moest spelen om de degradatie naar tweede nationale tegen te gaan. Een idee dat gewoon niet bestond in Buenos Aires: een van de bekendste clubs met meer dan duizenden supporters die al tientallen jaren met gemak in eerste nationale speelt, zou moeten zakken. Het werd weggelachen, zij hadden de beste spelers en dit zou voor eens en altijd bewezen worden. Maar deze zekerheid werd al snel een illusie toen hun eerste match werd gespeeld. De supporters voelden dat het toch niet zo makkelijk zou gaan zoals voorspeld en kwamen opstandig. Het meest logische zou zijn dat ze de supporters van de tegenpartij zouden beginnen uitschelden, maar ze begonnen zich te keren tegen hun eigen spelers. Tijdens de tweede helft van de match stonden opeens een vijftal supporters op het veld om de spelers uit te dagen, op hun plaats te zetten. Ze hadden bivakmutsen aan, dus voor de politie onherkenbaar. Ze klommen terug over het hek en kregen al snel de ganse massa achter zich. Duizenden mensen stonden als wilde beesten opgefokt op de tribune, klaar om de spelers te lijf te gaan. Waterkanonnen konden de boel bedaren en de match werd stilgelegd. Iets dat je je in Europa niet kan inbeelden: de match werd wel niet afgefloten, maar ze speelden gewoon terug verder. Er werden maatregelen getroffen voor de volgende match: 2.000 agenten zouden aanwezig zijn en er zou een extreme controle zijn aan de ingang van het stadium. Er werd ook gesproken om de match te laten plaatsvinden zonder supporters, maar dat zou enkele mensen van de regering niet ten goede komen.

26 juni was het zo ver: River Plate moest de match tegen Belgrano met minstens 2 doelpunten verschil winnen, anders zou het voor de eerste keer in 110 jaar tijd zakken naar tweede klasse. De match trok de aandacht van het ganse land. Op alle plaatsen stond de tv op de match en er was geen kat op straat te bespeuren. De stad was muisstil aan het wachten op het verdict van de match … De eerste time werd afgefloten, het scorebord stond op 1-0 voor River Plate. Niet voldoende, maar nog een tweede helft om het af te maken. Daar werd echter niet alleen gerekend op de spelers, bleek later. Op youtube doken beelden op van hevige supporters die iets vragen aan een politieman en de politieman die eventjes weggaat van zijn bewakingspost voor de deur van de arbiter. Wat zich hier heeft afgespeeld moeten we geen tekeningetje bijmaken. Je fluit een penalty voor River of hij en zijn familie zullen hier later spijt van hebben. En dit kon je duidelijk zien tijdens de tweede helft: er werd inderdaad een heel erg lichte en betwiste strafschop gefloten voor River, al mocht het niet baten … In de 53ste minuut liep het al mis. Belgrano scoorde een goal, het feest barstte los bij de supporters van Belgrano, de hel barstte los bij de supporters van River Plate. En ook de beruchte strafschop in de 72ste minuut mocht niet meer baten, die werd tot overmaat van ramp nog gemist ook. Dit kon niet mogelijk zijn, hun ploeg waar ze van kleinsaf voor leven, speelde niet meer in eerste klasse. Wat toen gebeurde, valt eigenlijk niet te beschrijven.



Stoelen en hekkens werden uit de grond gerukt, er werden branden gesticht, mensen klommen razend over de hekkens … De spelers werden zo snel mogelijk naar binnen geleid terwijl de politie de kalmte probeerde terug te krijgen, maar het mocht niet buiten. Ondertussen liep het ook al buiten het stadium faliekant verkeerd. Verkeersborden werden losgerukt, hamburgerkoten werden in brand gestoken, mensen van de pers werden aangevallen, winkels werden kort en klein geslagen en erna geplunderd, politie werd aangevallen …



De straten rond het stadium lagen er de volgende dag verlaten bij, de ravage was aanzienlijk … Hoe het nu verder gaat met de scheidsrechter die deze match moest fluiten en de spelers die hun kop niet meer durven/mogen tonen in Buenos Aires is nog maar de vraag. Als ik eraan terugdenk heerst bij mij nog steeds de vraag: hoe kan je nu zo opgaan in een voetbalploeg dat je zelf het leven van anderen op het spel wilt zetten???