Argentijnse economie op zijn kop

Na een maandje vakantie is niet enkel het weer immens veranderd, maar het is ook ongelooflijk hoe de prijzen in enkele weken gestegen zijn! Bepaalde producten worden in de supermarkt niet meer afgeprijsd, omdat het binnen de kortste keren toch weer veranderd moet worden. De presidente moet bewijzen op internationaal niveau dat Argentinië niet te kampen heeft met een hoge inflatie, dus heeft ze de supermarkten verplicht de prijzen voor een paar maand te bevriezen. Bij gevolg dat de leveranciers hun producten niet meer willen verkopen aan deze lage prijzen, omdat het kostprijs van aankoop te hoog ligt. Een verhaaltje zonder einde …


Dan heb je het fenomeen van de zwarte markt, die eigenlijk helemaal niet meer zo “zwart” is. De wisselkoers van de zwarte markt kan je gewoon in de krant vinden naast de legale koers. Op restaurant of in de winkel hangt een blad uit hoeveel hun koers is als je er met dollars of euro’s betaalt. Het is altijd wat hoger dan dat je jouw geld officieel zou gaan wisselen. Ook wij wisselen voortaan op de zwarte markt. We nemen euro’s mee van België zodat we in plaats van 1 euro = 6,6 pesos (als je legaal afhaalt hier in de bank) 10,30 pesos krijgen voor elke euro. Je doet dus maar liefst een winst van 3,7 pesos op een euro! Strafbaar? Nope, iedereen doet het gewoon, het is zoiets als je brood halen bij de bakker! Hoe ziet die zwarte markt eruit? Elke Argentijn heeft wel zijn connecties van banken die euro’s of dollars opkopen die ze dan weer verkopen aan een nog betere koers aan Argentijnen die het liefst hun spaargeld in euro’s of dollars zien. Afhankelijk van hoe groot die vraag is, wordt de wisselkoers bepaald. Het was dus net zomervakantie, veel Argentijnen gaan naar de US en hebben dollars nodig, dus dan heeft de koers bijna aan 11 peso/EUR gestaan! Elke dag verandert dus de koers, het is dus een beetje spelen op de beurs en gokken dat je de dag van wissel aan een goede koers speelt!

En het kent maar geen ophouden. Geen enkele Argentijn kan ontsnappen aan het feit dat Cristina wilt dat Argentijnen alleen maar pesos gebruiken. Een nieuw financieel regeltje dat ons Cristina heeft ingevoerd: als je voortaan met een Argentijnse VISA-kaart in het buitenland betaald, wordt er door de Argentijnse overheid 20 procent belasting aangerekend. Dit gaat het feit tegen dat bepaalde producten zoals computers, gsm’s of kleren in het buitenland veel goedkoper zijn en Argentijnen dus die niet langer meer massaal gaan kopen in het buitenland.

En toch blijft Cristina beweren dat er helemaal geen sprake is van slechte economie, inflatie of wantrouwen in de peso! Hoelang houdt ze zichzelf nog voor de gek?


Op de blog van Sofie Demoor, collega van Jan De Nul hier in Argentinië (Bahia Blanca), vond ik hier een mooi artikel over! (Haar blog kan je vinden bij de Standaard onder de titels: elders anders)

Er zijn wel meer gekke gewoontes waar wij Europeanen van staan te kijken in Argentinië. Zo wordt bier vaak geserveerd in een wijnglas en krijg je steevast ijsblokken bij de rode wijn. Rond 17u wordt een tweede ontbijt genuttigd met croissants, koffie en melk, avondeten volgt dan weer rond middernacht. Bij het wachten op de bus staan alle Argentijnen heel netjes en beschaafd in een rijtje op straat. Op hete dagen wordt er warme thee gedronken op het strand. Wanneer een kind verloren loopt op datzelfde strand, wordt er massaal geapplaudisseerd. Je auto parkeren op een parking gebeurt tetris-gewijs tot er geen vierkante meter plaats meer is. Niemand trekt de handrem aan zodat de auto's dan uit de weg 'geduwd' kunnen worden wanneer jouw auto zich ergens achteraan en onbereikbaar bevindt. Maar de meest opmerkelijke observaties betreffen vooral het financiële systeem van dit land.

Met de hyperinflatie die Argentinië in z’n greep heeft, wordt het moeilijk om de dagelijkse uitgaven onder controle te houden. Eenzelfde fles mineraalwater kan verschillen in prijs van dag tot dag. Dagelijkse boodschappen zijn ook helemaal niet goedkoop, zelfs niet vergeleken met België. Om de gemoederen te bedaren, bevroor president Cristina Fernandez Kirchner de supermarktprijzen voor 2 maand. Dat is dan ook de reden waarom bepaalde voedingswaren er niet meer te vinden zijn – de supermarkt kan ze niet meer boven aankoopprijs verkopen.

Cash betalen is sowieso altijd al licht problematisch. De meeste winkels en taxi’s hebben geen of weinig wisselgeld zodat er altijd wel problemen ontstaan aan de kassa. In de supermarkten weerklinkt de roep om ‘cambiooooo’ steeds om een briefje van 100 pesos te wisselen. Ook voor bezoekers is het omwisselen van euro’s in Argentijnse pesos steeds een beetje een calvarietocht. President Kirchner weigert de extreem hoge inflatie te erkennen, waardoor er een zwarte markt ontstaan is waar de wisselkoersen dubbel zo hoog liggen als de officiële. Dat verklaart ook de eigenaardige types die in Buenos Aires op straat pesos voor dollars proberen te verkopen.

De Argentijnse bevolking is hier overduidelijk de dupe van het hele verhaal. Als toerist kan je gemakkelijk je dollars of euro’s voor een groter aantal pesos verkopen: veel Argentijnen zijn hiertoe bereid. Ze vertrouwen de eigen munt voor geen haar en wisselen zoveel mogelijk illegaal voor een stabielere munt.