Wat denken expats over België??

Soms vraag ik mij af: Hoe ervaren andere expats het om in mijn land te komen wonen? Zijn wij een gemakkelijk volk om expats op te nemen in onze sociale kringen of staan we hier eerder wantrouwig tegenover?

Onlangs kwam een artikel uit dat een antwoord bood op mijn vragen. Volgens CheeseWeb, een site die expats wegwijs maakt in België, blijken expats vaak weinig Belgische vrienden te hebben. De oorzaken? Ons gebrek aan tijd, de comfortzone die wij allemaal onbewust hanteren en de Belgische bescheidenheid.

Eerlijk? Ergens kan ik mij hier wel in vinden… Ik vind het persoonlijk verschrikkelijk dat onze agenda's altijd weken op voorhand volgepland staan. Op den duur voel je je saai als er eens een weekend niets gepland staat. Op die manier is er geen ruimte om iets spontaans te doen en bijgevolg dus ook niet om eens af te spreken met die nieuwe buitenlandse kennis. Oorzaak 2: Onze persoonlijke bubbel. Het is zo dat de meesten van ons er inderdaad voor kiezen om een familie te stichten en oud te worden bij de vrienden en familie die je al rond jou hebt van kinds af aan. En hier snappen buitenlanders niets van: waarom dan niet gewoon dicht bij je werk wonen in Antwerpen of Brussel in plaats van in je vertrouwelijke gemeente of dorp (bubbel), als je op die manier kan vermijden om 2 uur per dag minder in de file te staan? Hoe je het draait of keert: een grote meerderheid van ons is gebonden aan de kringen waarin hij/zij is opgegroeid en laten dit niet makkelijk achter of later hier moeilijk ‘indringers’ toe. Een derde verklaring voor het vriendenprobleem voor expats in België is dat Belgen in het algemeen heel bescheiden zijn. Als je het vergelijkt met andere landen, bijvoorbeeld met Zuid-Amerika, komen wij nogal kil en afstandelijk over. Geen geknuffel en gekus bij de dokter, geen uitbundige vragen aan vreemden hoe hun weekend was. Enkel wat gezegd en gedaan moet worden, gebeurd. Niets meer. Volgens de auteur zijn we dan enkel zeer enthousiast in een negatieve context: als er geklaagd wordt. Als halve buitenlander kan ik mij hierin gedeeltelijk vinden, het wordt nogal zwart-wit omschreven. Wat mij opvalt, is inderdaad dat relaties nogal kil verlopen. Maar is dit daarom minder erg? Oppervlakkige relaties moeten kunnen bij mensen die niet tot je dichte kring horen. Ik ben er echter wel van overtuigd dat wij zeer loyaal zijn tegenover onze vrienden en familie in vergelijking met andere culturen. Waarin ik de auteur wel moet in gelijk geven: wij Belgen zijn een expert in zagen (en zeker als het over het weer gaat)! Af en toe denk ik wel: komaan mensen, een beetje enthousiaster in het leven staan! Het wordt er alleen maar makkelijker op als je positief gaat denken! Geen idee hoe dit gaat? Dan raad ik je aan zo snel mogelijk een ticket te boeken naar down under!!! :)

Het volledige artikel kan je in onderstaande link terugvinden: http://cheeseweb.eu/2014/04/3-reasons-no-belgian-friends/

Artikel “rijk worden in Australië”

Naar aanleiding van vorige blogpost geef ik jullie graag het volgende artikel mee: “ Rijk worden in Australië? Niet gaan studeren!” Dit komt van de Nederlandse website NOS. (http://weblogs.nos.nl/sydney/2012/05/03/rijk-worden-in-australie-niet-gaan-studeren/) Dit artikel illustreert mijn verhaal dat hier heel wat geld te verdienen is als gewone arbeider in de mining. Hoewel ik persoonlijk van oordeel ben dat dit niet kan blijven duren: op den duur zijn de bronnen uitgeput en/of is er geen vraag meer naar?

Anyway, hieronder vinden jullie het volledige artikel terug:

De nieuwe rijken dragen geen pak met stropdas, maar het uniform van de arbeider: een fluoriscerend vest en schoenen met stalen neuzen. Wie rijk wil worden in Australië kan maar beter niet studeren.

Trevor Harrison is 24 jaar oud. De tuinman verdient 72 duizend dollar per jaar, ongeveer 56.500 euro, duidelijk meer dan het gemiddelde brutoloon van 60 duizend dollar, 47 duizend euro. Hij werkt telkens twee weken, daarna mag hij een weekje rust houden.

Met dat luie leven is het vanaf volgende maand gedaan. Trevor krijgt een ander rooster en werkt in het vervolg vier weken op, een week af. Zijn salaris groeit mee: hij verdient straks $120.000 (€94.000) plus bonussen.

Het idee dat je lang moet studeren om goed te verdienen blijkt een mythe. Uit een vergelijking van de gemiddelde lonen in Australië blijkt dat de zogenaamde blue collar jobs tegenwoordig beter verdienen dan de kantoorbanen. Het gemiddelde brutoloon in Australië is $1153 per week, iets meer dan 900 euro. Arbeiders blijken gemiddeld $1229 per week te verdienen, $144 meer dan werknemers op kantoor.

,,Vroeger wist je dat de weg naar een goed inkomen via de universiteit liep”, zegt Tony Meredith van de Suncorp bank, die opdracht gaf tot het onderzoek. ,,De man met het mooie huis en de grote auto werkte op een kantoor. Tegenwoordig kan dat mooie huis net zo goed van de man zijn die met een stopbord langs de kant van de weg staat.”

In de top tien van best verdienende sectoren staat de mijnbouw bovenaan, gevolgd door de nutsbedrijven. Ook bouwvakkers, politie-agenten en fabrieksarbeiders komen nog altijd met meer geld thuis dan iemand die bijvoorbeeld werkt als makelaar. Helemaal onderaan staan de zorg, hospitality en de kunsten, waar de lonen kunnen teruglopen tot slechts $500 per week.

Industrie	Weekloon	In euro’s
Miijnbouw	$2172,90	€1703,47
Nutsbedrijven	$1596,90	€1251,97
Financiële diensten	$1374,60	€1077,68
Media & Telecommunicatie	$1365,20	€1070,31
Wetenschap	$1353,40	€1061,08
Bouw	$1307,20	€1024,86
Openbare veiligheid	$1269,90	€995,59
Groothandel	$1252,40	€981,87
Transport & wharehousing	$1219,10	€955,72
Producerende ind	$1144,50	€897,24

Australië kent een groot tekort aan gekwalificeerde arbeiders. Het sterkst is dat voelbaar in de mijnbouw.

Het is dan ook niet toevallig dat daar het meest wordt verdiend. In de outback van West Australië lopen de brutolonen op tot 3000 dollar per week, €2350 dus.

Die hoge lonen trekken veel gelukszoekers aan. Zo kwam Trevor Harrison ook aan zijn baan. Hij volgde twee vriendinnen die naar het afgelegen westen waren getrokken om een graantje mee te pikken van de lucratieve mijnbouw. ,,Als twee meisjes het kunnen, moet het mij toch ook lukken.”

Bijna direct na zijn aankomst in Perth vond hij werk. Zijn bedrijf onderhoudt de huizen waar mijnwerkers worden ondergebracht als ze in de outback komen werken. Net als de meeste mijnwerkers zelf, vliegt hij de 1500 kilometer naar zijn werkplek en wordt hij na een paar weken ook weer terug gevlogen.

,,Ideaal voor een alleenstaande man”, vindt Trevor, die binnenkort wil beginnen met aanvullende cursussen ,,want je weet nooit of er dan niet nog betere kansen op mijn pad komen.”