Soms vraag ik mij af:
Hoe ervaren andere expats het om in mijn land te komen wonen? Zijn
wij een gemakkelijk volk om expats op te nemen in onze sociale kringen of staan
we hier eerder wantrouwig tegenover?
Onlangs kwam een artikel
uit dat een antwoord bood op mijn vragen. Volgens CheeseWeb, een site die
expats wegwijs maakt in België, blijken expats vaak weinig Belgische vrienden
te hebben. De oorzaken? Ons gebrek aan tijd, de comfortzone die wij allemaal
onbewust hanteren en de Belgische bescheidenheid.
Eerlijk? Ergens kan ik mij
hier wel in vinden… Ik vind het persoonlijk verschrikkelijk dat onze
agenda's altijd weken op voorhand volgepland staan. Op den duur voel je je saai
als er eens een weekend niets gepland staat. Op die manier is er geen ruimte om
iets spontaans te doen en bijgevolg dus ook niet om eens af te spreken met die
nieuwe buitenlandse kennis. Oorzaak 2: Onze persoonlijke bubbel. Het is zo dat
de meesten van ons er inderdaad voor kiezen om een familie te stichten en oud
te worden bij de vrienden en familie die je al rond jou hebt van kinds af aan.
En hier snappen buitenlanders niets van: waarom dan niet gewoon dicht bij je
werk wonen in Antwerpen of Brussel in plaats van in je vertrouwelijke gemeente
of dorp (bubbel), als je op die manier kan vermijden om 2 uur per dag minder in
de file te staan? Hoe je het draait of keert: een grote meerderheid van ons is
gebonden aan de kringen waarin hij/zij is opgegroeid en laten dit niet
makkelijk achter of later hier moeilijk ‘indringers’ toe. Een derde verklaring voor het
vriendenprobleem voor expats in België is dat Belgen in het algemeen heel
bescheiden zijn. Als je het vergelijkt met andere landen,
bijvoorbeeld met Zuid-Amerika, komen wij nogal kil en afstandelijk over. Geen
geknuffel en gekus bij de dokter, geen uitbundige vragen aan vreemden hoe hun
weekend was. Enkel wat gezegd en gedaan moet worden, gebeurd. Niets meer.
Volgens de auteur zijn we dan enkel zeer enthousiast in een negatieve context:
als er geklaagd wordt. Als halve buitenlander kan ik mij hierin gedeeltelijk
vinden, het wordt nogal zwart-wit omschreven. Wat mij opvalt, is inderdaad dat
relaties nogal kil verlopen. Maar is dit daarom minder erg? Oppervlakkige
relaties moeten kunnen bij mensen die niet tot je dichte kring horen. Ik ben er
echter wel van overtuigd dat wij zeer loyaal zijn tegenover onze vrienden en
familie in vergelijking met andere culturen. Waarin ik de auteur wel moet in
gelijk geven: wij Belgen zijn een expert in zagen (en zeker als het over het
weer gaat)! Af en toe denk ik wel: komaan mensen, een beetje enthousiaster in
het leven staan! Het wordt er alleen maar makkelijker op als je positief gaat
denken! Geen idee hoe dit gaat? Dan raad ik je aan zo snel mogelijk een ticket
te boeken naar down under!!! :)
Het volledige
artikel kan je in onderstaande link terugvinden: http://cheeseweb.eu/2014/04/3-reasons-no-belgian-friends/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten