THE END **

Lieve blogvolgers,

Na een lange stilte, ben ik jullie enige uitleg verschuldigd…

De laatste maanden vlogen in een razendsnel tempo aan ons voorbij. Er werd veel nagedacht, gepiekerd, gepraat en uiteindelijk belangrijke beslissingen gemaakt. Bij gevolg geen energie om te bloggen.

Deze blog was voor mij een ideale manier om mijn buitenlandse ervaringen te plaatsen en zo nooit meer te vergeten. Mijn persoonlijk werk verdient bij deze dan ook een mooi afsluitend artikel, een afscheid van ons 6jarig expatleven!

“We stappen enkel mee in het Denul verhaal op voorwaarde dat wanneer er 1 van de 2 zich niet meer goed voelt bij het expatleven en alles dat erbij komt, we ermee stoppen.” Dit was de enige voorwaarde die we aan elkaar hebben gesteld alvorens we in het Denulverhaal stapten. Gelukkig is het nooit zover gekomen dat de ene de andere moest overtuigen om het hoofdstuk als expat af te sluiten. In Noorwegen werden de dagen steeds langer. De een was niet meer zo gemotiveerd om met boten te werken, de ander kon het mentaal niet meer aan om steeds van nul te beginnen op professioneel en sociaal gebied. Een impulsieve beslissing? Nee, deze vraag hadden we ons doorheen de 6 jaren in het buitenland al een paar keer gesteld: Hoe lang willen en kunnen we dit nog volhouden? De flexibiliteit die Denul van je verwacht, is niet te onderschatten (ook al wisten we dit zeer goed op voorhand!). Langs de andere kant maakt dit het ook weer super avontuurlijk – niet wetend naar waar en wanneer je moet verhuizen! We hoorden waar ex-collega’s naartoe werden gezonden nadat onze torn in Noorwegen ten einde liep en leuk klonk het niet. De beslissing werd gemaakt: We hebben toptijden gekend bij Denul en die moeten we koesteren!

De ontslagbrief werd verstuurd, de verhuis geregeld, het contract afgesloten… Allemaal met gemengde gevoelens (en nog steeds). Is dit de juiste beslissing? Hebben we te vlug opgegeven? Zullen we nu ooit nog in het buitenland kunnen wonen?

Onze periode in Noorwegen hebben we in schoonheid afgesloten: met de ouders van PJ, zijn zus en haar boyfriend hebben we 12 dagen rondgetrokken in Noorwegen. Oh boy, wat een land (al moet je wel tegen een portie koude kunnen ;))!!! Op 30 juli kwamen we aan in België. Het was voor ons een groot vraagteken: Wat nu? Willen we definitief terug naar België of niet? Waar willen we werken? Gaan we (ooit) nog kunnen wennen aan een leven in België? Vragen, vragen en vragen! En we vonden maar geen antwoord J! We hadden ook al eens laten vallen om met de rugzak de wereld te gaan verkennen! (Ja, we hebben al veel gezien, maar het is zo verslavend: er is nog zoveel meer! ;)) Hoe meer we erover nadachten, hoe overtuigender we werden van dit idee: als we het nu niet doen, komt het er nooit van! Op 9 september stapten we het vliegtuig op onder het motto ‘ go with the flow’ (want veel voorbereidingstijd hadden we niet) !

Vandaag schrijf ik jullie toe vanuit het noorden van de Filipijnen, Banaue. Omringd door ettelijke rijstvelden. Precies alsof de tijd hier heeft stilgestaan… Eerst trokken we een maand rond in Zuid-Afrika, bezochten we vrienden in Dubai en Abu Dhabi en kwamen we op het gekke idee om het niet toeristische Filipijnen te ontdekken. Wat er nog op het programma komt, weten we nog niet precies. We zien waar de tijd ons heen brengt! En die 101 vragen? Wel… Voorlopig blijven de antwoorden uit! Nu eerst genieten. Genieten van elkaar, de momenten als ware backpacker en de avonturen die we hier mogen beleven en nooit meer zullen vergeten! JJ

XOXO

Een Noorse cabin trip

Wil je er een weekendje tussen uit als een echte Noor? Dan ga je hier op cabin trip! Veelal heeft elke Noorse familie zo’n cabin. Dit is een houten hutje ver weg van de bewoonde wereld zonder ontvangst waar je komt om volledig te relaxen. Tijdens de feestdagen gaan mensen hier heen met hun familie om lekker gezellig samen te zijn en aan niets te hoeven denken. Er bestaan 2 soorten van cabins: de luxuezere en de ‘back to basic’ ones. De eerste heeft alles wat een normaal vakantiehuisje in het buitenland heeft, dus geen gebrek aan luxe. De tweede, the back to basic one, is een echte typische Noorse! Hier vind je geen stromend water voor bijvoorbeeld een douche of de afwas, elektriciteit voor licht of verwarming of een wcpot met stromend water. Wat krijg je dan in ruil? Een gezellige open haard die dag en nacht brand, ’s avonds kaarten bij kaarslicht en een houten buiten wctje tussen de bossen (waarvan ik echt overtuigd ben dat de beren hier op afkomen: die ruiken toch die menselijke poep? Anyway, discussies genoeg hier over geweest J) Wijzelf waagden ons aan zo’n cabintrip in juni! Super gezellig, een echte aanrader voor moest je ooit eens in Noorwegen zijn! Het enige wat ik echt gemist heb: mijne mooie, witte porseleinen pot J

Tijdens zo'n cabin trip ideaal om moosekes te spotten! 

Spelletjes bij kaarslicht

Dagactiviteit: Hiken! 

Onze hut bij het meer! 

De ochtend was - KOUD!

   

De langste dag van het jaar!

Het is een unieke belevenis om de zon niet echt onder te zien gaan. Dit fenomeen wordt ook wel the midnight sun genoemd, maar komt in het hoge Noorden volledig tot z’n recht (daar gaat de zon helemaal niet onder)! Het is wennen om te gaan slapen wanneer de zon nog fel schijnt en wanneer je ‘s nachts opstaat om een plasje te doen en bijna een zonnebril aan moet in de badkamer J . PJ heeft dan ook onze slaapkamer volledig onder handen genomen: elk gaatje waar er licht doorkwam werd afgeplakt zodat we onze nachtrust niet hoeven te laten! De dagen lijken zo lang, echt fantastisch! Maar ik hoop wel dat we het omgekeerde niet hoeven mee te maken: 3 uurtjes licht per dag … Dat is andere koek! 

23 juni - tijdstip wanneer de zon ondergaat en opkomt

11.30 PM - Genieten van de zonsondergang 

1.30 AM - bedtijd

In de Noorse krant: ‘Moeilijk integratieproces voor vrouwen’

Herinneren jullie nog dat ik het over de Woman Conversation Club had? Onlangs bespraken we het topic ‘jobhunting’ in Trondheim. Hier kwamen heel wat emoties los… Vrouwen met mooie diploma’s die al jaren hopeloos op zoek zijn naar een job in Trondheim. Maar na elk sollicitatiegesprek worden ze afgewimpeld met het excuus: sorry, je Noors is niet goed genoeg OF sorry, we hebben een betere kandidaat gevonden. Toch doet elk van ons zijn best om ons Noors zo goed mogelijk bij te schaven en kieskeurig zijn we ook niet: een job in de keuken of in de supermarkt? Ideaal om mee te starten! Hoe komt het ten eerste dat internationale kandidaten het zo moeilijk hebben een job te vinden in zo'n internationalgerichte stad en ten tweede vooral vrouwen zo moeten knokken voor een job? Vele frustraties gepaard met vele vragen. Ik kon mijn oren niet geloven!  

Sepideh, de hoofdvrijwilliger van de club en ondertussen mijn beste vriendin hier, en ikzelf besloten iets te doen met onze vrije tijd en de handen uit de mouwen te steken. Het kan toch niet dat een doctoraat ingenieur van Marokko met 5 jaar ervaring hier niet aan de bak kan omdat ze geen PERFECT Noors kan? Want dat ze het niet kan spreken, is een flauw excuus – ze woont ondertussen al 7 jaar in Trondheim en spreekt iedereen onder tafel. Wat is perfectie? Spreekt elke local dan zo foutloos de taal? Dit is 1 voorbeeld, zo zijn er nog vele andere... Het idee was om een website te bouwen, een portaal tussen internationale bedrijven hier in Trondheim enerzijds en de internationale vrouwen met vele capaciteiten anderzijds. Maar daar kroop veel meer tijd in dan verwacht, kwestie onhaalbaar. Dus smeten we het over een andere boeg: we nodigden een journaliste uit en deden elk ons verhaal met als resultaat dat we een mooi artikel kregen in de krant. Op deze manier hopen we de jobmarket wakker geschud te hebben en te tonen dat er heel wat potentieel zit onder ons, de internationale vrouwen in Trondheim. Daarnaast drukten we ook op het feit dat dit een positieve werking heeft voor elk bedrijf. De culturele achtergrond, onze talenkennis, onze manier van denken,… al dit zorgt voor een zekere meerwaarde binnen het bedrijf! Ik hoop toch dat we op deze manier enkele HR mensen aan het denken hebben gezet…

Ikzelf kom niet in het artikel voor. Geen interessant verhaal wellicht, ik ben nog MAAR 4 maanden op zoek naar een job. Echt vrolijk wordt je er niet van... 

Het artikel vind je hier: http://www.adressa.no/pluss/nyheter/article11168133.ece

Super papa’s gespot!

Tijdens mijn trip in Oslo met Britt viel het ons op hoe mannen hier begaan zijn met hun kinderen. Nu, ik ben hier meer en meer op gaan letten en het is een feit: Noorwegen heeft heel wat super papa’s! Meer valt er niet over te zeggen, maar ik wou dit toch eens mededelen, haha! Ik vind het best wel cute om een vader op zijn vrije zondag te zien spelen met zijn kids, een draagzak op zijn rug te hebben of een kinderwagen voort te duwen. Dus aan alle toekomstige mama’s: laten we hopen dat deze trend snel overwaait naar België! J

Trondheim in beeld

Toen we in Perth woonden, heb ik een video gedeeld van de stad zodat jullie zich wat beter konden voorstellen hoe Perth eruit ziet. Misschien nu tijd om eentje van Trondheim te plaatsen? De achtergrondmuziek is misschien wel een beetje TE, maar voor de rest geeft het mooi weer hoe Trondheim is! Let wel: de verschillende beelden geven precies het gevoel dat het een giga stad is, maar het is vaak dezelfde plaats die telkens uit een ander perspectief is genomen! Trondheim telt slecht 172.000 inwoners en de volgende grote stad ligt op maar liefst 6 uur rijden van hier! Een mini stadje dus J !

https://www.youtube.com/watch?v=MeDgdivNlMc&feature=youtu.be

Oslo door de lens van mijn gsm

Na 2 maand sprong ik de trein op richting Oslo. Hier had ik afgesproken met Britt, een Belgische vriendin die ik leren kennen heb in Buenos Aires. We hadden elkaar al een tweetal jaar niet meer gezien, dus we vonden het tijd om dit te veranderen en we spraken af in het midden van ons 2 J Het was fantastisch om elkaar terug te zien! Er werd non-stop gekletst en natuurlijk ook genoten van alle pareltjes die Oslo te bieden heeft! In plaats van woorden, vertel ik het deze keer met beelden!  

Dugnad

Nieuw land = nieuw begrip. Het eerste Noors woord waar ik helemaal van onder de indruk was, is dugnad! Ik ben helemaal fan van dit woord! De dugnad is een activiteit waarop iedereen wordt gevraagd om te helpen bij het opkuisen, herstellen en opknappen van een gebouw, openbaar plein, publiek gebouw.... en dit allemaal op vrijwillige basis. Gedeelde verantwoordelijkheid alom! Dit vindt meestal plaats in het begin van de lente en van de winter. Wij wonen in een gebouw met 6 andere appartementen en voor ons vond dit plaats in april. Bloemetjes werden gepland, het onkruid werd gewied, de stoelen werden buiten gezet, de oprijlaan opgeruimd, … Een ideale gelegenheid om je buren beter te leren kennen en de relaties wat te versterken! Een zalig community gevoel om elke wijk te zien samen werken om hun buurt wat op te fleuren! Leuk concept, mogen ze zeker ook introduceren in België!

Offshore Project Jan Denul - Wheatstone

Op onze vorige werf in Australië werkte Pieterjan voor het eerst mee aan een offshore project. Het hoofdkantoor was in Perth, maar de werf was in het Noorden van Australië  – het meehelpen maken van een olieplatform. Hierdoor moest PJ af en toe de vlieger op naar de werf, maar gelukkig had ik hem de meeste tijd dicht bij mij! Denul lanceerde onlangs een informatieve video over hun offshore projecten. Ook de werf van Wheatstone – waarop PJ werkte – komt er in voor! Vanaf de vierde minuut krijg je wat meer uitleg over de boot van het project, de Joseph plateau. Ja, die met het helikopterplatform, de 3 kranen en wel 2 voetbalvelden groot! Rond de zesde minuut geven ze ook wat uitleg over het Weatstone project zelf. De moeite om eens een kijkje te nemen!

https://www.youtube.com/watch?v=csfz_EoiTsw&app=desktop

Lots of love from Norway **

De dagen worden langer... Vandaag gaat de zon onder om 23.09. Ja, je leest het goed : 9 na 11!! Nadat we ons diner hebben binnengespeeld, kunnen we vaak nog genieten van een zalige zonsondergang voor ons neus. En dit brengt leuke herinneringen met zich mee!