Hier geen sneeuw !!

We zijn weer 2 weken verder, dus is het tijd voor een volgende update. Er is weer heel wat gebeurd en we hebben er weer een paar verhalen bij.

Op zaterdag 12 december was er het eindejaarsfeest van Hidrovia. Meestal is dat een avondfeest, maar dit jaar was het een ‘dia de campo’. Dat wil letterlijk zeggen ‘een dag op het veld’. We wisten niet goed wat we er van moesten verwachten, maar het viel heel goed mee. Het was een uurtje rijden van Buenos Aires. Langs een behoorlijk drukke weg, moesten we plots rechts afslaan op een aardewegje richting ‘niets’. In de verte lag een bos en daar was de locatie. Die locatie bleek echter sjieker dan gedacht. Er lag een groot grasveld, waar normaal polo wordt op gespeeld, een heel groot park, een kasteel, 2 tennispleinen, een bijgebouw met grote tent waar het feest door ging, een paardenstal en een zwembad. Na een klein toertje gemaakt te hebben in het park, ondervonden we al het nadeel van op den buiten te zitten: De Muggen!! Het is hier echt een plaag. In Buenos Aires zijn het er al veel en wordt je overal gebeten, maar op die afgelegen locatie bleken we nog meer de prooi van de muggen te zijn. Onze kleine wandeling ging al vlug gepaard met muggen doodslaan en beginnen te jeuken. In de tent waren er gelukkig geen lastige beesten en genoten we van een lekkere parrilla, de BBQ van hier, en van een goed glaasje wijn. Nadat we helemaal vol zaten, besloten we om met iedereen van De Nul aan het zwembad te gaan vertoeven en gezellig verder te keuvelen. De koppels die hier al lang zitten, hebben al kinderen en die ravotten graag. Ons scouts- en chiroleidersgevoel kwam dan ook spontaan naar boven. Rond 17u vond iedereen het welletjes en gingen we terug naar de tent voor taart en koffie. Wij echter hadden nog 1 ding niet gedaan en dat was de paardentocht. Op de paarden die aanwezig waren, kon je een klein toertje maken. De paarden waren zodanig tam dat ze niet eens wegliepen en de toer vanbuiten kenden. Toch moesten we dit even meegemaakt hebben. Tegen 18u waren we voldoende tot rust gekomen en keerden we richting huiswaarts.

Na lang uitgeslapen te hebben de zondag en de weekendse skypegesprekken te hebben afgesloten, besloten we om eens de zoo van Buenos Aires te gaan bezoeken. Op de kaart leek die dierentuin erg klein en we hadden hierover in feite geen echt positieve verhalen gehoord, maar toch moesten we dit een keertje met onze eigen ogen gezien hebben. Voor 4 € per persoon mochten we binnen en konden we ook de speciale attracties bezoeken (inclusief regenwoud, aquarium, …). De zoo bleek meer dieren te bevatten dan we dachten. Het was goed vergelijkbaar met de zoo van Antwerpen. Alleen waren er een paar opmerkelijke feiten. Zo bleken de leeuwen en de tijgers gans de dag niet te bewegen. Annelies had al ergens gehoord dat ze de leeuwen platspuiten omdat ze anders te gevaarlijk zijn. Blijkbaar kennen ze de dosissen nog niet goed, want er zat echt veel te weinig natuurlijke beweging in en dat voor de koning van het dierenrijk. Dit was echt zielig. De beren waren ze daarentegen waarschijnlijk vergeten in te spuiten. Die stonden constant dicht tegen de draad en leken net niet een poging te willen ondernemen om over te ‘veel te kleine’ afgrond te willen springen. Qua veiligheid was dit toch in vraag te stellen en we besloten dan ook maar om vlug andere beesten te gaan bekijken. Na zo’n goede 3 uur rond te lopen, hadden we ook wel alles gezien. Nog even vlug een kijkje werpen op de leeuwen, maar die lagen nog altijd op hun zelfde plaats, in hun zelfde onnatuurlijke houding.

Eens we buiten de zoo waren wist Annelies nog een plaatsje zijn waar een mooi kerkhof lag en dicht erbij was een metrohalte. Ik had nog nooit een metro genomen, dus was dit de uitgelezen kans om die eens te proberen. De metro bleek een gewone metro te zijn die je in Brussel ook hebt. Het enige verschil is dat er iedere halte iemand opstapt die iets wil verkopen. Ze (meestal kinderen) verkopen echt alles: van koekjes, tot lampjes, tot haarspeldjes … Het kerkhof was echt wel de moeite. Het verschil tussen arm en rijk is overduidelijk merkbaar. De rijken liggen in ‘als het ware’ kleine huisjes terwijl de anderen ‘gestapeld’ worden in ondergrondse gangen in verschillende verdiepingen. Het was echt aangrijpend om dit te zien. Hierna hebben we plaatsgevat op een grasveldje even buiten het kerkhof. Dit was blijkbaar de ontmoetplaats voor de locals van Buenos Aires, eerder zelfs de armere bevolking. Ze kwamen hier samen om te volleyballen, te voetballen, met de kinderen te spelen … We zetten ons er gezellig bij en keken wat rond. Toen het begon te donkeren, was het misschien niet zo veilig om hier te blijven en zijn we met de metro terug naar huis vertrokken.

De werkweek verliep weer vlot en het werk blijft zich maar opstapelen. Na een paar rustige weken op de rivier is het tegenwoordig erg druk. Ik was zelfs heel even uitvoerder van het enigste schip dat aan het werken was op de rivier, wat echt een onbegonnen taak is. De andere baggerschepen zaten op andere projecten in de buurt. Na die drukke werkweek was het alweer vrijdagavond. Hierbij stond een gesplitst programma op de agenda. De jongens hielden een pokeravond en de vrouwen een Honduras ladiesnight. De pokeravond was er enen uit de bondfilms en ik hield er een kleine winst aan over op het einde van de avond. Ook het Hondurees eten viel in de smaak bij de dames en die keuvelden gezellig de avond aan elkaar.

Zaterdagmorgen moest Annelies al vroeg uit de veren om paraat te staan voor het Kerstfeestje van de Nederlandstalige Internationale school. Ze had zich opnieuw opgegeven om hierbij een handje te helpen. ’s Avonds was het Creamfields. Dat is een immens dance-festival, een beetje te vergelijken met Tomorrowland in België. Dat ging eerst doorgaan op 7 november, maar door typische Argentijnse redenen werd dat gecancelled (De beheerder van de locatie en de organisator van het festival hadden opeens geen akkoord meer). Al de groepen die normaal gingen komen, werden gewijzigd. Maar er stond toch weer 1 bekende op de affiche: DJ Tiesto. Aangezien zo’n dansfeest hier altijd laat begint, vertrokken we pas om 23u30 naar daar. De locatie was nieuw voor ons. Het was het stadion waar de Daviscup wordt gehouden. Dat lag alweer ver buiten het centrum. We hadden nog een bus gevonden, maar al gauw merkten we dat die door rare buurten reed. De locatie lag tussen nogal wat villa’s (=sloppenwijken). We voelden ons niet echt op ons gemak, maar waren er toch heelhuids geraakt. We hadden afgesproken met een paar meisjes van de Nederlandstalige school, maar het bleek een onmogelijke taak om elkaar te vinden. We hebben er dan maar op ons tweetjes een feestje van gemaakt. Wel hadden we een minder prettig voorvalletje later op de avond, onze allerliefste kodak heeft het begeven… En het was zo’n goeike! Maar we proberen zo snel mogelijk een oplossing te vinden (laten herstellen of in het slechtste het geval een nieuwe kopen) zodat we weer veel fotootjes kunnen trekken! Rond 4u30 waren we terug op ons appartementje en vielen we als roosjes in slaap.

Toen we zondagmorgen onze mails checkten, vernamen we dat er in het Belgenlandje heel erg veel sneeuw gevallen was. De kerstcorrida werd afgelast en nog veel andere miserie. Het is echt heel moeilijk in de beelden hoe dat moet voelen als het hier constant 20 graden of meer is. In plaats van wat sneeuwpret zijn wij dan maar van het zonnetje gaan genieten. Als zondagmiddagprogramma zijn we gaan golfen. Dicht bij de luchthaven is er een golfclub waar iedereen zijn kotje heeft en je enkele balletjes kan slaan naar het veld.

Samen met een paar collega’s oefenden we onze swing. Een van hen had al eerder lessen gevolgd en kon ons wat tips geven. Het was best wel leuk om dit eens gedaan te hebben. Na een honderdtal balletjes besloten we om verder van onze zonnige zondagnamiddag te genieten op een terrasje in San Telmo. Na een restaurantje in Puerto Madero ’s avonds zat ons weekend er alweer op. Maar het goede nieuws is dat er een heel erg korte werkweek aankwam. Op Kerstdag (vrijdag) moest ik immers niet werken en ook op de dag van Kerstavond (donderdag) moest ik maar een halve dag werken. Zaterdag en Zondag staat ons weekendje Uruguay gepland, dus het wordt opnieuw een goed gevuld (verlengd) weekend. Meer over dit leuke weekend de volgende keer.

Vele zonnige kerstgroeten uit Buenos Aires.