Foto's Tweede Torn BsAs

Klikken op de foto en je komt op de juiste site terecht.

Naar de stembus in BsAs!

Jullie moesten op zondag 13 juni naar de stembus, maar wij moesten al op vrijdag 11 juni onze stemplicht vervullen… Conclusie van die dag: in het vervolg geven we onze volmacht aan iemand in België, want je komt er zo gefrustreerd buiten! Kijk, je denkt toch ‘we bevinden ons in een BELGISCHE ambassade, dus hier zullen we alleen Nederlands/Frans horen?’ Niets van waar! Ik heb niemand een woord Frans of Nederlands horen praten. Ik verstond er mij helemaal niet aan … Maar Tine heeft het mij uitgelegd. De meeste van deze ‘Belgen’ zijn mensen wiens Belgische over over over overgrootouders naar Argentinië zijn getrokken en zij dus nog steeds de nationaliteit hebben van hun familie. Die mensen krijgen daardoor een plicht om te stemmen in België, maar weten helemaal niet hoe de politiek eraan toe gaat in België, laat staan dat ze verstaan wat Vlaanderen en Wallonië betekent! Er waren dus drie stemkotjes, maar er was steeds maar eentje bezet! Hoe dat komt? Wel, de ambassadrice moest telkens opnieuw uitleggen ‘je moet dus het bolletje kleuren van één partij en enkele binnen die partij mag je dan meerdere bolletjes kleuren’. Toen ik aan de beurt was vroeg de ambassadrice of ik wist hoe ik moest stemmen, toen ik ja zei was ze muisstil … ze verstond er haar echt niet aan! En ze lag bijna helemaal van haar stoel toen ik na 20 seconden terug uit het stemkotje kwam … Wat ik ook nog wil vermelden: De meeste van die mensen zijn ingeschreven in Brussel, bijgevolg krijgen ze dus een Brusselse stembrief. Nu, die hingen daar dus uit en voor Brussel stonden alle Waalse partijen in koeien van letters en de Vlaamse partijen ergens onderaan om het blad, alsof het een bijsluiter was … Toch belachelijk? Tuurlijk gaan zij niet op de partij stemmen die daar ergens onderaan in lettertype 9 staat bijgekrabbeld, ze verstaan er niets van! En tot slot mijn laatste frustratie over de verkiezing: Wisten Julie dat alle ambassadeurs de stembrieven persoonlijk tot in België moeten brengen? Hoeveel landen zijn er in de wereld, zo’n 200? Wel, voor al deze ambassadeurs wordt dus een ticket over en weer geboekt opdat de stemmen eerlijk in België zouden terechtkomen. Is er momenteel geen immens begrotingstekort in België? Zouden ze daar dan niet een alternatief kunnen voor vinden in plaats van zo’n belachelijke kost te maken? Zo zie je maar, ook al ben je in het buitenland: ook hier blijft België soms echt raar in elkaar steken!

Bezoek aan een Amerikaanse privéschool

Saskia, de vrouw van de projectmanager, vroeg me of ik vrijdag de 4de juli geen zin had om mee te gaan naar een voorstelling van haar kindjes. Zij zitten op een Amerikaanse privéschool, Lincoln. Aangezien ik echt zo benieuwd was om eens een kijkje te nemen hoe het eraan toe ging, sloeg ik het aanbod zeker niet af! Er was namelijk een voorstelling van de ‘after school activities’. In deze school krijgen leerlingen het aanbod om allerlei naschoolse activiteiten te volgen. Tweemaal per jaar (voor de zomervakantie en de wintervakantie, die laatste is vorige week begonnen) tonen de kinderen dan aan ouders en familie wat ze geleerd hebben. Voor de show begon, kregen we van de kindjes eerst nog een rondleiding in hun school. Echt zo’n leuke sfeer! Overal hangen zelfgemaakte werkjes, er heerst zo’n intercultureel gevoel ( in de gangen hoor je echt allerlei (moeder)talen, kinderen spreken onderling spaans tegen elkaar, maar de lessen wordt in het engels gegeven), de klasjes zijn heel gezellig: de banken staan in kleine cirkeltjes, de juffen zijn zo vriendelijk … En tuurlijk is er ook de accommodatie: Vier tennisvelden, een zwembad dat in de winter overdekt is, een gigantsiche looppiste, allerlei speeltuigen op de speelplaats … Ja, iets dat je in België toch wel zelden vindt :) Over de schow ... Die kinderen durven zoveel zeg! Als je het zo vergelijkt met de schoolfeestjes van bij ons … Wat mij bleef was een zevenjarig meisje die de hoofdrol van een prinses had en man, ik zou daar dus nooit zo gestaan hebben hoor! Die durfde wel uit haar kot te komen, respect! De activiteit die mij het meeste bij bleef: cheerleaderen! Jaja, je kan je kind daar ook inschrijven voor een cursus cheerleaderen … “Give me in L, give me a I, give me a N …. LINCOLN !!!! “ Het is dan ook een Amerikaanse privéschool hé :)

Los fins de in Buenos Aires

Wat de weekends betreffen … daar hebben we zeker geen klagen over :) Die zitten altijd meer dan vol, en zo hebben we het graag! Nog steeds blijven de feestjes elkaar opvolgen. Vrijdag 3 juli hadden we een afscheidsetentje van een Hollands koppel, de zaterdag een verjaardags- en afscheidsfeestje van Polien (vrouw van collega) dat weer veel te laat is uitgedraaid. En wat zeker ook vermeld moet worden: woensdag 9 juli zijn we naar cirque du soleil geweest, mijn verjaardagscadeau van PJ. Het was zooooooo ongelooflijk! Eens opgezocht op youtube, en dit was de scene waarvan ik het meest versteld stond: http://www.youtube.com/watch?v=TJNDPNIJDQY Zonder attributen, heel eenvoudig, maar toch zo spectaculair! Het weekend van de 12de hadden we een etentje in Palermo nadat we een ganse namiddag voetbal (Engeland – USA) hebben gekeken in een Irish Pub. De zondag hadden we twee koppeltjes over de vloer, lekker paëlla gegeten! Dit weekend zaten we ook weer geen minuut stil. PJ is de vrijdagavond met de venten gaan pokeren, dan ben ik maar met enkele meisjes naar een Peruaans restaurantje geweest. De zaterdag had PJ hem opgegeven voor een voetbalmatch tussen Belgen en Nederlanders (dik gewonnen: in de helft was het 3 – 9 en eenmaal ze meer dan 20 punten hadden, hield niemand de tel nog bij). Erna hebben we de nodige voorbereidingen getroffen om pizza’s te maken en pas rond 21 uur was ons avondmaal klaar (Meer werk dan gedacht). De dag afgesloten met een leuke film.

Zondag gingen we naar een nieuwe buitenwijk in Buenos Aires: Mataderos. De eerste afrit die we moetsen hebben, lijdt eigelijk echt naar de sloppenwijken. De tweede was het ook van dat, maar de derde leek ons iets veiliger. Toch kwamen we een paar keer dicht bij een sloppenwijk, maar blijkbaar was er geen andere weg om tot bij de marktjes van Mataderos te komen. Het was er zo’n leuke sfeer: bbq’s, live orkestje, dans van gaucho’s, marktjes, terrasjes, taartjes, snoepkes, kruiden … en rond 14 uur begon een ringsteekspel van de gaucho’s te paard. (heel snel aanlopen met je paard en dan een stokje door een ring proberen te steken dat nauwelijks past.)

Na een uurtje hadden we dit wel gezien, en besloten om vlug in de auto te springen voor de tweede helft van Brazilië – Ivoorkust. Hier in Buenos Aires zenden ze immers op twee grote openbare plaatsen alle voetbalmatchen uit op groot scherm. Lokt heel wat mensen, ambiance verzekerd! In de avond opnieuw lekker gekookt, en voor we het beseften was het weekend weeral om …

BICENTINARIO: Argentinie 200 jaar onafhankelijk

Dinsdag 25 mei was Argentinië 200 jaar onafhankelijk. Dit werd niet alleen de betreffende dinsdag gevierd, maar het hele weekend was het ‘dikke party’!( De daadwerkelijke onafhankelijkheid van Argentinië gebeurde echter 6 jaar later op 9 juni. Dus dan opnieuw een gigantisch feest? ) Al vanaf de vrijdagavond waren er het ganse weekend door allerlei activiteiten: militaire parades, overal optredentjes, vliegshows, stoeten van allerlei bevolkingsgroepen in Argentinië met hun bijhorende klederdracht en muziek , nationale helden kwamen een toespraak geven … Wij gingen de zondag eens een kijkje nemen op de 9 de Julio, maar langer dan een uur hielden we het daar niet vol. Het was SUPER druk. Miljoenen mensen trokken namelijk naar de hoofdstad om de festiviteiten niet te missen. Bovendien begon het opeens te stort regenen en maakten we ons daar snel uit de voeten. Pijnlijk: de regen ging maar niet over, alle taxi’s waren verdwenen, er reden geen bussen meer, dus behoorlijk doorweekt thuisgekomen! Maandag was een van de belangrijkste hoogtepunten voor de Argentijnen: de opening van Teatro Colon. Teatro Colon is één van de beroemdste en ook mooiste operahuizen van Zuid-Amerika. Na een renovatie van vier jaar, opende het deze avond opnieuw zijn deuren voor het publiek. De openingsnacht was natuurlijk lang van te voren uitverkocht aan de rijkere Argentijnen, maar duizenden mensen konden het concert meekijken via een op de buitenmuren geprojecteerd beeld van wat zich binnen afspeelde. Het plan was om een kijkje te gaan nemen, maar aangezien het er uitzag dat het ferm zou gaan regenen (en we de dag ervoor al genoeg regen hadden gezien), besloten we het spektakel op tv mee te volgen. Een immense voorstelling! Wel jammer dat de show 2 uur later begon dan aangekondigd. Maarja, ondertussen zijn we dit al gewend: het is en blijft op z’n Zuid-Amerikaans hé :) De ganse show werd afgesloten met een immens vuurwerk! Het toppunt van het ganse feest, was de parade op 25 mei zelf. Al vanaf de middag waren mensen zich aan het vestigen om een goed plaatsje te bemachtigen voor de show die ’s avonds plaatsvond. Ook hier gingen we een kijkje nemen. We zaten naast mensen die in Cordoba wonen en dus meer dan 16 uur gereden hebben om dit bij te wonen … Vooreerst was er een speech van de presidente (BORING) gevolgd door een opmars van bijna alle staatshoofden van Zuid – en Midden – Amerikaanse landen. De optocht beeldde het verhaal uit van de geschiedenis van Argentinië, dat werd uitgebeeld door honderden acteurs en indrukwekkende decors. Het begon met indianen stammen, vervolgens kwamen de kolonisten, de Spaanse overheersing werd omvergeworpen, en via onder andere de agrarische welvaart, industrialisering, de vuile oorlog en de moeders van vermiste zoons eindigend in een enorm feest!

Update van het baggerwerk

Naast het schrijven over allerlei ontspannende activiteiten hier in BsAs, is het misschien leuk ook eens een postje te maken over alle werkzaamheden lopende hier in Argentinië.

Alhoewel we soms als mindere werf beschouwd worden (we zijn hier dan ook al 15 jaar bezig), is dit verre van de waarheid. Naast het baggeren van de rivier komen er steeds ‘kleinere’ werkjes bij. Zo hebben we net een nieuw contract binnengehaald om een private haven en aanmeerplaats aan te leggen voor een petroleum en gas bedrijf (YPF). Dit werk vindt plaats op de rivier, maar vereist een cutter (andere boot dan waar ik mee werk (hopper)). Aangezien er geen cutter op dit project zit, moet er één gestuurd worden. Dit wordt de IBN Battuta, een gloednieuwe cutter. Het wordt zijn eerste werk hier (dus waarschijnlijk veel bezoek van Aalst om alles te testen) en ook veel nieuw volk. Dus er komen een paar nieuwe koppels bij, maar ook nieuwe vrijgezellen. Een hopper kan je vergelijken met een varende stofzuiger die al het materiaal opslaat in het beun (holte) van het schip en het later dumpt door de bodemdeuren te openen en alles uit het schip te laten stromen. Een cutter is meestal niet varend en blijft langere tijd op dezelfde plaats werken. Er is geen beun, dus alles wat opgezogen wordt, wordt meteen door leidingen geperst naar een stort dat op een afstand ligt. Voor meer uitleg omtrent het verschil kan je beter eens googelen, want moeilijk om dit alles in 3 zinnen uit te leggen. Aangezien zo’n cutter meer ervaring vraagt dan een hopper, zal de meest ervaren uitvoerder hier in Argentinië die cutter krijgen. Wat wil zeggen dat er één uitvoerder minder op de rivier zal werken, maar het aantal boten op de rivier blijft nog steeds hetzelfde ...

Momenteel zijn er 5 schepen actief op de rivier (Sanderus, James Ensor, Capitan Nuñez, Niña en Francesco di Giorgio). We zijn in het totaal met 4 uitvoerders, maar er is altijd 1 iemand in verlof. En nu zal er dus ook 1 uitvoerder voor die cutter zijn. Wat betekent dat we vanaf nu met 2 uitvoerders verantwoordelijk zijn voor 5 schepen. Ik was al eens een maand uitvoerder van 2 schepen, maar sinds kort zijn het er dus 3 (Sanderus, James Ensor, Francesco di Giorgio). Ik ben dus uitvoerder van 14% van de hoppervloot van Jan De Nul. Jammer genoeg is mijn loon ook niet evenredig met de omzet van die vloot :)!

De Francesco di Giorgio is anders dan de andere 2 schepen die ik heb, omdat die veel moderner is. De Sanderus was al in 1969 gebouwd en de James Ensor in 1979. De Francesco is pas van de band gerold in 2003, met alle nieuwe en moderne snufjes aanwezig. Het is een heus verschil om hiermee te werken. Alles wordt gemeten en alles werkt (meestal) perfect. Het heeft ook een toffe infrastructuur. Zo zie je hier een paar foto’s. De bar is ook de max. ’s Avonds wordt er dan ook soms menig pintjes gedronken. Echt leuk om de bemanning wat beter te leren kennen!





Veel tijd voor andere dingen blijft er niet over als verantwoordelijke voor 3 schepen. De telefoon staat niet stil. Je moet je hoofd er altijd goed bijhouden, niet eenvoudig met zo’n WK dat momenteel bezig is. Ook zaterdag en zondag zijn niet echt rustdagen. Ik ben meestal wel thuis, maar de werkpc staat altijd aan en de telefoon blijft ook op die dagen rinkelen. Niet altijd even makkelijk, want als je telefoon krijgt moet je meteen mee zijn met de zaak en weten welk schip waar zit en wat er aan het gebeuren is. Maar we laten het niet om in het weekend leuke dingen te blijven doen, om toch maar even de zinnen te verzetten. Nog 3 weken werken en dan is het ook voor ons weer vakantie (7/07 tot 28/07). Even de telefoon langs de kant leggen, zal dan wel deugd doen. HET AFTELLEN KAN BEGINNEN !!!!