Vorige week vond in Argentinië een grootschalige volkstelling plaats. (In België vond de laatste in de jaren 70 plaats!) In totaal trokken meer dan 600.000 mensen langs huizen, hotels, ziekenhuizen, gevangenissen, sloppenwijken … in alle provincies van het ganse land. Maar de volkstelling was erg controversieel. Campagnes op sites en artikelen in de media hebben een sfeer van wantrouwen en angst veroorzaakt. Sommige Argentijnen vrezen ervoor dat criminelen zichzelf zullen voordoen als medewerkers om zo huizen binnen te dringen. De regering had echter beloofd dat er meer politie op straat zal zijn en dat de enquêteurs identiteitsbewijzen zullen dragen die niet te vervalsen zijn. Of hier nu al dan niet misbruik van gemaakt geweest is, is door mij niet geweten. Nergens toch iets van gezien of gelezen … Ik heb de tellers niet aan mijn deur laten komen. Ik ben mooi tot beneden geweest aan naast de security het lijstje ingevuld :) Een tweede hekelpunt is de vermenging van de overheid in de nationale statistieken. Voordien werd dit gedaan door een orgaan onafhankelijk van de overheid, maar sinds 2007 heeft de overheid dit overgenomen. Bijgevolg wordt de grote vraag gesteld of de zogezegd bekomen gegevens de echte feiten weerspiegelen. Zo vraag ik mij af (mensen, dit is een gedachte, ik weet niet of dit zo is!) of de overheid wel durft uitkomen over bijvoorbeeld de lage geschooldheidgraad en de slechte behuizing van haar bevolking. Het is algemeen geweten dat heel veel Argentijnen niet geschoold zijn, ik hoor dit Argentijnen zelf zeggen! Ik geloof dat de regering liever mooie statistieken naar de buitenwereld brengt. Dan vraag ik mij af: Heeft het wel veel zin om een volkstelling te doen in landen als Argentinië?
Op 26 oktober was alles, maar dan ook alles dicht. De stad lag plat op zijn gat :) Er werd gedreigd met serieuze sancties als je niet thuis zou zijn. Achteraf gezien is eigenlijk niets gebeurd met de mensen die niet thuis waren, dus weeral een teken dat de bekomen gegevens niet echt werkelijk zijn. Maar iedereen bleef dus thuis wachten tot de bel ging en genoot uiteindelijk van hun vrije dag. Bij mij ging de bel al om 8 uur ’s morgens, ik was van de eerste! De vragenlijst had 39 vragen en bestond uit twee delen, enerzijds materiële vragen/ in welke omstandigheden we leven (vragen zoals uit welk materiaal bestaat je plafond en je grond, heb je een computer en gebruik je die? …) , anderzijds persoonlijke vragen (Wat zijn je studies? Heb je al gewerkt dit jaar?... ). Dat eerste deel vond ik wel een beetje onnozel: de materiële samenstelling van het appartement is over gans de blok hetzelfde, maar telkens opnieuw overliepen die mannen elke vraag al wetende wat het antwoord gaat zijn. Kijk, dat zijn Argentijnen: zoveel mogelijk werken in korte tijd kennen ze hier niet! Omdat het een vrije dag was, heb ik in de namiddag met een paar vriendinnen afgesproken en hebben we er een heerlijke picknickdate gehouden! Tegen de avond kwam iedereen terug op straat en was de volkstelling gepasseerd …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten