Onze laatste post ging over Kerstdag en het weekendje naar Uruguay. Na dit ontspanweekendje in het ‘buitenland’ volgde een korte werkweek. Opnieuw moest ik maar werken tot donderdagmiddag. Omdat een ganse namiddag natuurlijk lang is om je ‘klaar te maken’ voor oudejaarsavond, maakten we er gebruik van om nog eens te plonzen in ons zwembad en er een goed dutje te doen om ’s avonds niet te vlug te moeten opgeven (en het heeft geholpen;)). Rond een uur of 19 spraken we af bij een collega voor een eerste aperitiefje. Het was de eerste keer dat we een (zelfgemaakte) margarita proefden en het smaakte ons wel. Nadat de zon onder gegaan was (hier ook in de zomer rond 20u), vertrokken we met z’n allen (al de expats van DeNul) naar een bar-restaurant de Dudui. Deze bar is vrij nieuw in Buenos Aires en het wordt uitgebaat door Nederlanders (vandaar ook dudui -> typisch Nederlandse uitdrukking voor byebye). Bijgevolg zat gans de tent vol met onze Noorderburen. Dit was wel plezant want zo moest je niet zo hard je best doen om gesprekken aaneen te knopen en nieuwe mensen te leren kennen. Dat is nu net meestal het probleem bij de meeste Argentijnen, die haken meestal al af nadat je geprobeerd hebt je eerste stuntelige woorden Spaans uit te spreken.
Na een lekkere aperitief op het dakterras en een smakelijke maaltijd was het rond 23u30 tijd om de stoelen en tafels langs de kant te zetten en de volumeknop een tandje hoger te draaien. De beentjes kwamen gezapig in beweging en rond de klok van twaalf riep iedereen: 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1 … Gelukkig Nieuwjaar (en enkele enkelingen: Feliz Año Nuevo).
Na de gebruikelijke piepers en gelukwensen volgde de champagne en het verder tetteren en dansen. Tussen al de Nederlanders zaten ook een paar mensen die Annelies al goed kende van op de Nederlandse school. Na wat beter te hebben kennisgemaakt met hen en hun vrienden, besloten we om eens van feestplaats te veranderen. Dat was achteraf gezien niet zo’n goed idee. Na een halfuurtje stappen kwamen we in de straat met al de clubs, maar daar stond voor iedere club een massale rij mensen te wachten. Na tevergeefse pogingen te ondernomen te hebben om stiekem een reden te vinden om eerder binnen te kunnen, besloten we om toch maar terug naar Dudui te gaan. Daar troffen we de collega’s aan die net op het punt stonden om hun grenzen te verleggen naar Puerto Madero (de wijk waar we wonen). De leukste club in Puerto Madero vroeg naar onze mening veel te veel geld om nog op zo’n uur binnen te geraken (om 5 uur ’s morgens werd 100 peso ingang gevraagd). Richting huiswaarts zijn we nog even blijven plakken in een soort openluchtdisco, maar na een tijdje gaven we toch prioriteit aan ons bedje. Onze eerste Nieuwjaarsavond in het buitenland was meer dan geslaagd!Zoals gewoonlijk blijkt de eerste dag van het nieuwe jaar altijd wat zwaarder te zijn dan alle andere dagen. Zelfs na een lange slaapbeurt bleek de energie toch ver te zoeken mede door het late uitgaan de avond ervoor. Dus werd het een lazy filmpjesnamiddag en werden via skype de gelukwensen over gebracht naar het thuisfront. Naar de avond toe hadden we toch wat zin in frisse lucht en zijn we nog wat gaan slenteren langs de Costanera. Costanera is de grens tussen de villa’s (sloppenwijken) en Puerto Madero. Annelies is gek op deze plek! Daar was een soort openlucht dansfeest aan de gang. Er stond gewoon een manneke met een micro, cdspeler en wat boxen muziek te draaien. Alle soorten mensen stonden daar op de eerste dag van het nieuwe jaar te dansen en te genieten van de leuke sfeer. Dit gaf echt wel het zuiderse gevoel. Vandaag startte ook Dakar ‘Argentina-Chili’. We zijn niet naar de start geweest, maar hebben wel hier en daar op tv gevolgd. Autorally’s zijn echter niet echt ons ding. Alhoewel we het leuk vonden dat er 9 volgjeeps van Dakar in onze garage stonden. We hebben er zelfs in enen van binnen mogen kijken, spectaculair! Mijn autootje leek er zo klein naast.
Zaterdag 2/01 moest ik normaal maar een halve dag werken, maar deze keer moest mijn schip bunkeren (fuel laden aan een kade + reparaties uitvoeren). Ik moest dus een groot deel van de zaterdag aan boord van mijn schip zijn. Gelukkig lag die in Buenos Aires, maar het was toch pas 18u als ik thuis was. We zijn dan meteen vertrokken naar Plaza Serrano in Palermo om er wat te kuieren en te genieten van de marktjes. Daar zijn we Chris en Janneke tegen het lijf gelopen (2 vrienden die we hebben leren kennen op oudejaar) en hebben we met hen gezellig een terrasje gedaan. Daarbij volgde het idee om hen uit te nodigen om de zondag bij ons te komen zwemmen. Die vonden dat natuurlijk super en hapten meteen toe op het voorstel. De zondag werd bijgevolg opnieuw lazy aan het zwembad en genieten van de brandende zon. ’s Avonds hebben we samen spaghetti gekookt. Het was de eerste keer dat we dat hier kookten, maar dankzij de gehaktkruiden (vanuit België) viel alles super in de smaak. Nadien hebben we nog rustig wat nagepraat op ons terrasje. Het was de ideale afsluiter van het tweede geslaagde verlengde weekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten