PUERTO MADRYN 22/10/10 – 25/10/10

Dit weekend gingen we er eventjes tussenuit en namen het vliegtuig richting Puerto Madryn. Een prachtige reis en de batterij weer opgeladen om er nog twee maanden tegenaan te gaan! (29 december tot 13 januari zijn we terug in België!)


In het begin van onze reis hadden we een beetje pech, onze vlucht had 2 uur vertraging en we kwamen dus pas heel laat aan in Puerto Madryn. Toen we aankwamen in het hostel, waren we omsingeld door 35 mannen: het was een voetbalgroep om er 3 dagen tornooien te spelen. Man, dat was balen! En tuurlijk op z’n Argentijns hé: met niemand rekening houden en doen waar je zelf zin in hebt! Wat betekent dit? Lekker luid babbelen tot 4 uur ‘s morgens (ook als je weet dat er mensen liggen te slapen), de toiletten en douches niet onderhouden, roken op alle plaatsen waar het niet mag … Maar kijk, dit is nu wat kan gebeuren als je een hostel boekt en we hebben er ons bij neergelegd. Het was te laat om nog een ander te zoeken en bovendien waren de meeste volzet. Zondag gingen ze naar huis, dus we konden niets anders doen dan aftellen … Twee nachten vreselijk geslapen, maar de laatste nacht dan wel 10 uur aan één stuk door :)

Zaterdagmorgen gingen we ons autootje oppikken en reden we naar Peninsula Valdes, dit is een schiereiland met een rijk dierenleven in het binnenland, maar vooral langs en op de kust. Het binnenland wordt bewoond door guanaco's, nandoes, gordeldiertjes, vossen, etc. Langs de stranden leven grote kolonies zeeleeuwen en zeeolifanten. De zeeën rond het schiereiland vormen het paargebied voor walvissen en orka’s. Al gauw werd ons duidelijk dat de weg berijden geen makkelijke zaak was: de weg bestond uit allemaal kleine steentjes en zand en dan heb je ook nog eens de windslagen van 100km/h, maar onze PJ heeft dat zeer goed gedaan! Het landschap was ook iets nieuws voor ons: het is behoorlijk vlak en droog en kilometers ver valt niets ander te bespeuren dan natuur. Het typische beeld van Patagonië. We dachten ook dat er een constante passage ging zijn van toeristen, maar was dus niet zo. Als we in een uurtje tijd 5 tegenliggers tegenkwamen, was dit veel! De trekpleister van Puerto Madryn is puerto Piramides, een baai waar behoorlijk veel walvissen (soort zuidkapers) zitten. Zuidkapers behoren tot de meest "speelse" walvissen ter wereld. Deze kolossen springen, zwaaien met hun staart enz. Kortom walvissen waar je veel van ziet en hoort. In juli komen de eerste walvissen bij Peninsula Valdes aan. Van augustus tot oktober worden hier de jongen geboren. In deze periode worden dan ook de grootste aantallen (ca. 350 dieren) waargenomen. Vanaf eind november vertrekken de dieren weer richting koudere wateren rond Antarctica naar de voedselrijke gebieden. In deze baai kon je met een bootje tot bij de walvissen gaan. Omdat het weer mee zat, besloten we dit als eerste te doen! Dit was een prachtige ervaring! Je bootje omsingeld door verschillende walvissen …

Ook fascinerend om te zien hoe de moeder zorgdraagt voor haar baby (komen altijd in paren voor) en hoe de vogels telkens proberen hun huid te pikken als een walvis boven komt. Daarna hebben we gepicknickt met zicht op de baai en doorgereden naar Punta Delgado om er zeehonden, zeeleeuwen en zeeolifanten te zien. Wij stonden bovenaan het klif en op het strand lagen honderden dieren hun middagdutje te doen!

’s Avonds teruggekeerd naar het centrum van Puerto Madryn en heerlijk gaan eten in een klein gezellig Mexicaans restaurantje. Het niet te laat gemaakt, want zondag weer vroeg op!

Zondagmorgen gingen we eerst naar de baai van Puerto Madryn om er walvissen te bekijken. Op het strand zelf was het een triestige bedoening, maar we zagen er heel veel in de diepe zee. Dus besloten we wat in de duinen rond te rijden (op een pad weliswaar!) en te zien hoe dicht we konden komen. Voor mij was dit een van de hoogtepunten van onze reis: na een fikse wandeling door de duinen kwamen we op een uitstekend punt terecht van een klif waar er verschillende walvissen zaten. Daar hebben we ons een goed uurtje gesetteld in het zonnetje en er walvissen zitten bestuderen in de middle of nowhere, zalig!

Erna hadden we een lange reis voor de boeg, namelijk 400 kilometer richting Punta Tombo! Punta Tombo is de op één na grootste pinguïnkolonie in de wereld (men zegt dat er zo’n miljoen pinguïns zijn), de grootste kolonie bevindt zich echter op Antarctica. Voor de kenners, het gaat hier om Magelhaese Pinguïns! Tussen september en november komen er een groot aantal pinguïns hun eieren leggen en daarna hun jongen grootbrengen. Overal waren dus nestjes te zien met 2 eieren (dat viel ons op, ik weet nu niet of je dit mag veralgemenen…) De ‘ouders’ beschermen de eieren tegen vogels en andere roofdieren. Meestal zat één ouder op het nest, en was de andere een wandelingske aan het doen naar de zee om er voedsel te vinden. Die lopen daar dus gewoon tussen jou hé, heel grappig! Ik dacht dat die bang zouden zijn of zelfs agressief, maar dat was niet zo! Mens, pinguïn of lama, in Punta Tombo is iedereen gelijk :)

Aangezien we de voorbije dagen ettelijke kilometers hadden gedaan (zowel te voet als met de auto) besloten we het onze laatste dag wat rustig aan te doen … Omdat we zo verkocht waren van het uitzicht op dat punt van de vorige dag, gingen we er weer heen en opnieuw met succes! Erna zijn we naar Punta Loma gereden. Daar waren opnieuw zeehondjes en zeeleeuwen, maar op een dichtere afstand dan de vorige keer. In de morgen was het er vloed en dus heel wat diertjes waren op tocht op zoek naar voedsel in de zee. In de namiddag zijn we teruggeweest, want dan waren er meer dieren op het strand, omdat het eb was. Wat ik heb onthouden? Dat die beesten immens veel lawaai maken en stinken! Zie het kleur van het water, niet voor niets zo vuil groen :)

Toen we daar weggingen was het rond 15u30 en we hadden de auto tot 17u30 gehuurd, dus keerden we nogmaals terug naar ons favoriete plaatsje aan het strand en de kliffen. Het was nu laag water en we dachten dus niet veel walvissen meer te zien, maar tot onze grote verbazing kwam er plots eentje super dicht bij de kustlijn zwemmen. Echt spectaculair om te zien. Je kon er echt naar toe zwemmen als je wou (maar was beetje koud daarvoor).

We volgden hem nog op zijn weg langs de kust en daarna zwaaiden we de baai uit en keerden we terug naar de luchthaven om terug naar ons huisje in Buenos Aires te vertrekken. Het was dus een relaxt 3-daags fauna en flora weekendje geworden. (voor meer foto's: klik hiernaast op de album 'Puerto Madryn')